Άξονας 1 "¨Διδασκαλία μάθηση και αξιολόγηση"  

Καλωσήρθατε στη τρίτη ιστοσελίδα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας Γ Λυκείου (Σχεδιαγράμματα), που λειτουργεί ως μέσο εναπόθεσης εκπαιδευτικού υλικού στο πλαίσιο της δράσης "Ανάπτυξη εκπαιδευτικού υλικού για την υποστήριξη της διδασκαλίας" του Άξονα 1 "¨Διδασκαλία μάθηση και αξιολόγηση"  

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ - ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ

Πληκτρολογήστε το κείμενό σας εδώ...

ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

                                                        ΠΑΙΔΕΙΑ

Ορισμός: Πρόκειται για το σύνολο των διεργασιών και διαδικασιών με τις οποίες πραγματοποιείται η πνευματική, κοινωνική και ηθική ολοκλήρωση του ατόμου. Είναι ένα σύστημα αγωγής με σκοπό τη διαμόρφωση αυθύπαρκτων, ελεύθερων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, που δύνανται να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της κοινωνικής πραγματικότητας. Πρόκειται για τη μεταλαμπάδευση από γενιά σε γενιά του πολιτισμού και της πνευματικής κληρονομιάς σε συνδυασμό με την καλλιέργεια των δυνατοτήτων της νέας γενιάς προκειμένου η ίδια να συνεχίσει και να βελτιώσει το έργο των προγόνων της.

Ευ. Παπανούτσος: Παιδεία είναι το κληροδοτούμενο από γενιά σε γενιά κεφάλαιο των πνευματικών αγαθών, που σχηματίζεται μέσα στην Ιστορία με τον ατομικό και συλλογικό μόχθο του ανθρώπου.

Φορείς της Παιδείας: Οικογένεια, εκπαίδευση, συναναστροφές, ΜΜΕ, αντικείμενο εργασίας, παράδοση, μορφές γνήσιας ψυχαγωγίας ( βιβλίο, θέατρο, κινηματογράφος, πολιτιστικές δραστηριότητες κλπ.)

Εκπαίδευση: Θεσμός της πολιτείας με συγκεκριμένη δομή, μέσα, κατευθύνσεις, που αποσκοπεί στην παροχή γνώσεων και εφοδίων. Συνιστά τη σκόπιμη, συνειδητή και προγραμματισμένη αγωγή στο σχολείο. Πρόκειται για φορέα παιδείας.

Οι διαφορές των όρων «εκπαίδευση» και «παιδεία».

1) Η εκπαίδευση παρέχεται μόνο μέσα στο σχολείο, ενώ η παιδεία αφορά όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.

2) Η εκπαίδευση συντελείται σε περιορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ η παιδεία ως επίδραση από το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, αφορά όλη τη ζωή του ανθρώπου.

3) Η εκπαίδευση αφορά συγκεκριμένους ανθρώπους σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο της ζωής τους αλλά η παιδεία αφορά όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από την ηλικία τους και είναι δια βίου.

4)Η εκπαίδευση είναι σκόπιμη, συστηματική και προγραμματισμένη. Η παιδεία περισσότερο ευκαιριακή, έμμεση και επιλεκτική.

Η σημασία της παιδείας

- Αναπτύσσει τις βασικές για την ανθρώπινη λειτουργία δεξιότητες (π.χ τη χρήση του λόγου) και προσφέρει τις απαραίτητες για την ανθρώπινη ζωή γνώσεις.

- Ο άνθρωπος με τη παιδεία αναπτύσσει λογική-κριτική ικανότητα, εγκαταλείπει την άγνοια και τις προλήψεις, απαλλάσσεται έτσι από φανατισμό, προκαταλήψεις, μαζοποίηση και δημαγωγία. Γίνεται φιλομαθής και διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες. Μεταδίδει ηθικές αξίες και πρότυπα συμπεριφοράς.

- Το άτομο ολοκληρώνεται ως κοινωνικό και πολιτικό ον. Το σχολείο είναι φορέας κοινωνικοποίησης καθώς λειτουργεί ως μικρογραφία της κοινωνίας με νόμους, κανόνες και συνεργατική διάθεση. Με το ομαδικό παιχνίδι, τις παρέες, τις συλλογικές εργασίες, την προάσπιση των δικαιωμάτων και την τήρηση των υποχρεώσεων, συντελείται με επιτυχία η διαδικασία της κοινωνικοποίησης. Λειτουργεί επίσης ως φορέας πολιτικής παιδείας καθώς γνωστοποιεί τις πολιτικές διαδικασίες και δομές της κοινωνίας, καλλιεργεί τον διάλογο-προϋπόθεση της δημοκρατίας, ενώ οι μαθητικές κοινότητες καλλιεργούν τη δημοκρατική συνείδηση.

-Κατευθύνει τους νέους στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία και αναδεικνύει τις κλίσεις και τα ταλέντα τους. Τους εντάσσει στις οικονομικές διαδικασίες παρέχοντάς τους τις αντίστοιχες γνώσεις και σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό. Κατά αυτόν τον τρόπο το άτομο εντάσσεται στην παραγωγική διαδικασία.

-Αποτελεί το βασικό συντελεστή ανόδου του πνευματικού και πολιτιστικού επιπέδου. Παρέχοντας αισθητική αγωγή και συνακόλουθα πνευματική και ψυχική καλλιέργεια, ο μαθητής εξοικειώνεται με τον κόσμο της τέχνης και δύναται να παρακολουθεί τις πολιτιστικές διαδικασίες της χώρας του αλλά και παγκοσμίως.

Ανθρωπιστική και τεχνοκρατική εκπαίδευση

Η πρώτη τοποθετεί στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ηθικοπνευματικές ανάγκες του, ενώ αποσκοπεί στη σφαιρική και ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Παράλληλοι στόχοι της είναι η υιοθέτηση ανθρωπιστικών ιδανικών που δεν αφορούν μόνο το άτομο και την ηθικοποίησή του αλλά έχουν και κοινωνικές προεκτάσεις όπως την κοινωνική ευημερία, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, τη κοινωνική συνείδηση καθώς και τη γενικότερη ανάπτυξη του πνευματικού πολιτισμού.

Η τεχνοκρατική εκπαίδευση αποβλέπει στην επαγγελματική κατάρτιση και εξειδίκευση του ατόμου προκειμένου να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του επαγγέλματος που έχει επιλέξει να ασκήσει αλλά και να συμβαδίζει με τις τεχνοοικονομικές ανάγκες της εποχής.

Βεβαια αυτά τα είδη εκπαίδευσης παρέχουν και τα δύο απαραίτητα εφόδια για το σύγχρονο άνθρωπο καθώς το πρώτο διαμορφώνει τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου και το δεύτερο εξασφαλίζει στο άτομο την επαγγελματική σταδιοδρομία του. Άρα απαιτείται ο συνδυασμός και των δύο μορφών εκπαίδευσης.

Σημασία - Αποστολή - Στόχος του σχολείου είναι:

- Να εμπλουτίζει τις γνώσεις των μαθητών να προωθεί και να ικανοποιεί τη φιλομάθειά τους.

- Να μεταδίδει πρότυπα προς μίμηση, ιδανικά και αξίες στους μαθητές έτσι ώστε να διαμορφώσουν ένα εύρωστο σύστημα ηθικών αξιών.

- Να καλλιεργεί τις κλίσεις των παιδιών και να προάγει τη δημιουργικότητά τους.

-Να βοηθά τους μαθητές στον επαγγελματικό προσανατολισμό τους και να τους προετοιμάζει για το μελλοντικό τους επάγγελμα. Μέσω των σχετικών μαθημάτων, επισημαίνονται οι δεξιότητες των μαθητών και καλλιεργούνται οι κλίσεις τους. Παρουσιάζονται διάφορα επαγγέλματα και ο τρόπος που συνδέονται με την αγορά εργασίας και οι προοπτικές τους. Δυστυχώς η έλλειψη καταρτισμένου προσωπικού, η υποτίμηση του μαθήματος και η ταχύτατες αλλαγές στην αγορά εργασίας περιορίζουν την αποτελεσματικότητα του επαγγελματικού προσανατολισμού. Το σχολείο αδυνατεί να παρακολουθήσει αυτές τις αλλαγές και να πληροφορήσει ολοκληρωμένα τους μαθητές γύρω από τις επαγγελματικές εξελίξεις.

-Να διαμορφώνει τους αυριανούς ενεργούς πολίτες που θα διαθέτουν πολιτική και κοινωνική συνείδηση στηριγμένη στις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του ανθρωπισμού και της δικαιοσύνης. Η πολιτική-δημοκρατική αγωγή των μαθητών επιτυγχάνεται μέσα σε κλίμα ισοτιμίας, σε συνθήκες γόνιμου διαλόγου από τις οποίες απουσιάζει ο αυταρχισμός.

-Το σύγχρονο σχολείο γνωστοποιεί στους μαθητές, μέσω του μαθήματος της πληροφορικής κυρίως, τα νέα επιτεύγματα της τεχνολογίας. Έτσι το σχολείο δεν προωθεί μόνο τη θεωρητική γνώση αλλά συμβάλλει και στην τεχνολογική παιδεία και στην πρακτική της εφαρμογή στην καθημερινή ζωή. Οι μαθητές εξοικειώνονται με την ορθή χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή και αφομοιώνουν ευχάριστα τις γνώσεις μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων, διαδικτυακής σύνδεσης με άλλα σχολεία και τηλεδιαλέξεων. Ταυτόχρονα οι μαθητές κατανοούν τους κινδύνους της λαθεμένης χρήσης του διαδικτύου ( αποξένωση, αδρανοποίηση κλπ.).

- Ακολουθώντας την αρχαία ρήση «νους υγιής εν σώματι υγιεί», το σχολείο προσφέρει εκγύμναση μέσω του αθλητισμού που οδηγεί στη σωματική ευεξία. Ο αθλητισμός όμως εκτός από την άριστη φυσική κατάσταση, έχει και ηθικο-πνευματικά αποτελέσματα (ευγενής άμιλλα, συνεργασία, προγραμματισμός, πειθαρχία κλπ.)

- Τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα, με την περιβαλλοντική εκπαίδευση, παρέχεται και οικολογική αγωγή στο μαθητή.

-Το νέο πολυπολιτισμικό σχολείο διαφυλάσσει καλλιεργεί και μεταδίδει τις εθνικές παραδόσεις. Διαμορφώνει την εθνική συνείδηση ενώ ταυτόχρονα μέσω της δημιουργικής συνύπαρξης πολιτισμικών στοιχείων διάφορων ομάδων, αναπτύσσεται και εξελίσσεται ο πολιτισμός μας. Καλλιεργείται η κοινωνική αλληλεγγύη και η ανεκτικότητα ενώ αποβάλλονται προκαταλήψεις και ρατσιστικές διαθέσεις. Γίνεται λοιπόν εφικτή η ομαλή ενσωμάτωση των ξένων στους οποίους παρέχονται πλέον ίσες ευκαιρίες για μόρφωση και για συμμετοχή στα κοινά.

Τα προβλήματα του εκπαιδευτικού συστήματος

- Ελλείψεις σε: υποδομές, εποπτικά μέσα, εξειδικευμένο προσωπικό.

- Ύπαρξη μορφωτικών ανισοτήτων και ανυπαρξία αξιοκρατίας.

- Βαθμοθηρική, χρησιμοθηρική και εξετασιοκεντρική μάθηση καιεκπαίδευση.

- Οι θεωρητικές γνώσεις γενικής παιδείας, δεν συνάδουν με την επαγγελματική κατάρτιση και εξειδίκευση.

-Η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συνδέεται με σκληρές εξετάσεις που προωθούν την αποστήθιση και όχι τη δημιουργική μάθηση. 

-Οι εισαχθέντες στην τριτοβάθμια εκπαίδευσης δεν απορροφούνται από την αγορά εργασία, με αποτέλεσμα τα ποσοστά των άνεργων πτυχιούχων κάθε χρόνο να αυξάνονται.

Τρόποι επίλυσης των προβλημάτων

- Το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να αποκτήσει ανθρωπιστικό χαρακτήρα.

- Να εκσυγχρονιστούν οι υλικοτεχνικές υποδομές και τα εποπτικά μέσα προκειμένου να εξυπηρετούν τους σύγχρονους τρόπους εκμάθησης.

- Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση να απολέσει τον βαθμοθηρικό χαρακτήρα της.

Ο ρόλος του εκπαιδευτικού

- Μεταδίδει γνώσεις, διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες και καλλιεργεί την αγάπη για τη μόρφωση. Έχει καθοδηγητικό ρόλο προκειμένου να διαμορφώσει ο μαθητής ένα εύρωστο ηθικό σύστημα και να μετεξελιχθεί σε υπεύθυνο, δραστήριο και αυτενεργό πολίτη. Προκειμένου να ανταποκριθεί σ'αυτό το ρόλο, πρέπει να διαθέτει γνωστική επάρκεια, μεταδοτικότητα, ακέραιο ήθος, υπομονή και επιμονή, διαλλακτικότητα και νηφαλιότητα.

Η διά βίου παιδεία - εκπαίδευση. 

Στη σύγχρονη εποχή η ανάγκη για σφαιρική γνώση και εκπαίδευση αποτελεί στόχο και προορισμό ζωής. Για να ικανοποιηθεί λοιπόν καθιερώθηκε ο όρος ,και στην παιδαγωγική πράξη, «δια βίου παιδεία». Πρόκειται για την μακρόχρονη, ισόβια επαφή με τα πνευματικά και τα πολιτιστικά αγαθά, η απόκτηση νέων γνώσεων ή η βελτίωση των προηγούμενων. Αποτελεί μία διαρκή προσπάθεια εκμετάλλευσης εκπαιδευτικών ευκαιριών. Είναι αναγκαία γιατί ζούμε σε μία μεταβατική και ταχύρυθμη εποχή στις απαιτήσεις της οποίας για να ανταποκριθεί κανείς, πρέπει να «παιδεύεται» συνεχώς. Η δια βίου παιδεία λοιπόν παρέχει ολόπλευρη καλλιέργεια του ανθρώπου, προσαρμογή στο προαναφερθέν μεταβαλλόμενο κοινωνικό περιβάλλον, παρακολούθηση των επαγγελματικών εξελίξεων και αξιοποίηση των νέων δεδομένων.

Προϋποθέσεις υλοποίησης των στόχων της δια βίου παιδείας

- Η καλλιέργεια της φιλομάθειας των νέων απ'την οικογένεια, το σχολείο και όλους γενικά τους φορείς παιδείας. Η ενθάρρυνση της επαφής με το βιβλίο. Αυτές οι προϋποθέσεις πρέπει να συνδυαστούν με την προσωπική θέληση, τη δίψα για μάθηση και αυτοβελτίωση.

- Η γόνιμη εκμετάλλευση του ελεύθερου χρόνου και η διάθεσή του σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες ( θέατρο, τέχνη κλπ.).

- Η πολιτεία από τη μεριά της οφείλει να δρομολογεί τη συστηματική αναθεώρηση των προγραμμάτων της εκπαίδευσης και την αναδόμηση του μετασχολικού προγράμματος σ'όλα τα επίπεδα. Συγκεκριμένα, απαιτούνται: η παροχή γνώσεων σε ευρύτερες ομάδες (ανοιχτά πανεπιστήμια), βραδινά προγράμματα επιμόρφωσης ακόμα και μέσω ειδικών τηλεοπτικών εκπομπών , οικονομικές παροχές που αφορούν την εκπαίδευση ασθενών οικονομικών τάξεων και οικονομικές διευκολύνσεις προκειμένου ακόμη και αυτές οι τάξεις να έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τα πολιτιστικά δρώμενα (μείωση τιμών στα βιβλία, στα εισιτήρια του θεάτρου κλπ.)

ΠΗΓΗ: Από την ιστοσελίδα https://filologikesidees.blogspot.com

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

10 Δεκεμβρίου : Παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στα ανθρώπινα δικαιώματα.

10/12/1948 : Τα Ηνωμένα Εθνη υπέγραψαν την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

1η Γενιά: ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Είναι αποτέλεσμα της «Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη», προϊόν του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάσταση.

2η Γενιά: οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα. Στόχος: η προστασία του ανθρώπου από τη στέρηση, η προστασία των πολιτών.

3η Γενιά: Δεν έχουν ακόμα επίσημα θεσπιστεί. Η ανάγκη για νέα δικαιώματα προέκυψε από την παγκοσμιοποίηση, την τεχνολογική εξέλιξη, τη βιοϊατρική, τους νέους θεσμούς και τις νέες πραγματικότητες.

Αίτια παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων:

• Στον υποανάπτυκτο κόσμο τα αυταρχικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα , οι μη ευνομούμενες πολιτείες, οι ανισότητες, η ανελευθερία.
• Στον υποανάπτυκτο κόσμο, ο θρησκευτικός φανατισμός και φονταμενταλισμός.
• Τα συμφέροντα των ισχυρών και των πολυεθνικών (οικονομικά - γεωπολιτικά - στρατιωτικά) υπαγορεύουν τη διατήρηση της εξαθλίωσης του τρίτου κόσμου. Απομυζούν τους φυσικούς πόρους, δημιουργούν φορολογικούς παραδείσους για τις πολυεθνικές, επεμβαίνουν επιλεκτικά ανάλογα με τα συμφέροντα τους.
• Οι ισχυροί του πλανήτη και στον προηγμένο κόσμο ενδιαφέρονται μονάχα για την οικονομική ανάπτυξη, την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας.
• Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης καλλιέργησε την υπέρμετρη πίστη στη δύναμη του ανθρώπου, την αλαζονεία, αλλά δημιούργησε και ανισότητες μεταξύ τεχνολογικά ανεπτυγμένων και λιγότερο αναπτυγμένων κρατών με όλες τις οικονομικές συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.
• Ο υλικός ευδαιμονισμός και οικονομικά συμφέροντα -> το χρήμα θεοποιείται και στο βωμό του θυσιάζονται οι αξίες, ο σεβασμός στον άνθρωπο, τα ανθρωπιστικά ιδεώδη εν γένει. Πόλεμοι. καταστροφές, εγκλήματα, φρικαλεότητες, έχουν τη ρίζα τους στο οικονομικό συμφέρον και το ατομικιστικό - ωφελιμιστικό πνεύμα της εποχής.
• Οι συνθήκες ζωής των μεγαλουπόλεων, όπως ο συνωστισμός, η αποπροσωποποίηση, η αποξένωση, η απουσία κοινωνικού ελέγχου και η ένταση, οι ξέφρενοι ρυθμοί, το άγχος, η ανασφάλεια. Οι συνθήκες αυτές ευνοούν από τη μια τη διάβρωση των ανθρώπινων σχέσεων και από την άλλη την επιθετικότητα, τη βία και γενικότερα την παραβίαση των δικαιωμάτων του.

Τρόποι για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

- Να αποφεύγεται η κηδεμόνευση του Οργανισμού (ΟΗΕ) από τα ισχυρά Κράτη (από τα οποία στην ουσία έχει θεσμοθετηθεί και χρηματοδοτείται ). Να εκπροσωπούνται όσο γίνεται περισσότερες χώρες. Να εκφράζει όλες τις κοινωνίες χωρίς να παραβιάζει τις ιδιαιτερότητες και την παράδοση τους.

-Να υπάρχει δυνατότητα κυρώσεων για όποιες χώρες παραβιάζουν τις συμφωνίες.

- Να καταγραφούν οι νέες ανάγκες που έχουν προκύψει από τη ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη (πχ. διαδίκτυο και προσωπικά δεδομένα, βιοηθική, σεβασμός του περιβάλλοντος κλπ)

- Να προστατευτούν οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (πολιτικοί πρόσφυγες, μετανάστες, παιδιά που υποχρεώνονται σε παράνομη εργασία ή στρατολόγηση, γυναίκες).

- Η παγκόσμια κοινή γνώμη, μπορεί να γίνει ισχυρό μέσο επιρροής στα κέντρα εξουσίας.

- Στην ευαισθητοποίηση των ανθρώπων θα συνέβαλλαν βέβαια τόσο η ανθρωπιστική παιδεία όσο και οι πνευματικοί άνθρωποι και τα ΜΜΕ.

- Η οικογένεια και η εκπαίδευση θα συνέβαλλαν με έμφαση στην ανθρωπιστική παιδεία, την καλλιέργεια σεβασμού, την εμφύσηση δημοκρατικού ιδεώδους, την πολυπολιτισμική εκπαίδευση για άρση των προκαταλήψεων. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Η εμπορική διαφήμιση ήταν γνωστή από τους ιστορικούς χρόνους. Στην αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη οι εμπορικοί «κήρυκες» με αμοιβή διαφήμιζαν τα προϊόντα. Υπήρχαν ακόμα και πινακίδες τοποθετημένες σε περίοπτα σημεία των δρόμων που συνιστούσαν την αγορά ορισμένων προϊόντων και ενημέρωναν και για τη θέση του καταστήματος στο οποίο θα έβρισκαν τα συγκεκριμένα προϊόντα. Ο ίδιος τρόπος διαφήμισης συνεχίστηκε και στο Μεσαίωνα. Με την ανακάλυψη όμως της τυπογραφίας η διαφήμιση έλαβε ευρύτερη διάδοση. Στις μέρες μας, λόγω της πληθώρας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αλλά και των οικονομικών ανταγωνισμών κορυφώθηκε η αναγκαιότητά της. Επικρατεί η αντίληψη πως, χωρίς διαφήμιση, δεν είναι δυνατόν να γίνει γνωστό κανένα πρόσωπο και κανένα προϊόν.

ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

-Πληροφορεί το καταναλωτικό κοινό για τα υπάρχοντα προϊόντα, τη χρησιμότητα και τις τιμές τους. Ο καταναλωτής με αυτό τον τρόπο κερδίζει χρόνο και χρήματα, γιατί ενημερώνεται γρήγορα και εύκολα για τα προϊόντα της αγοράς, κάνει τις συγκρίσεις του, αποφεύγει την ταλαιπωρία της αναζήτησης και προβαίνει σε συμφέρουσες αγορές.

- Συμβάλλει στη δημιουργία άμιλλας και συναγωνισμού με αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγής και την ποιοτική βελτίωση των προϊόντων. Φέρνει, επομένως, κέρδος στο καταναλωτικό κοινό.

-Σημαντική είναι η συμβολή της στην οικονομική ανάπτυξη. Η παραγωγή, η διάδοση και η κατανάλωση προϊόντων ευνοεί τη δημιουργία βιομηχανιών και βιοτεχνιών με άμεση οικονομική ωφέλεια τόσο για τα άτομα, όσο και για τις χώρες τους. Όταν μάλιστα τα παραγόμενα αγαθά γίνονται γνωστά μέσω της διαφήμισης και απορροφώνται από αγορές του εξωτερικού, εξοικονομείται πολύτιμο συνάλλαγμα.

-Συμβάλλει στον περιορισμό της ανεργίας. Αρκετά άτομα ασχολούνται με τη διαδικασία παραγωγής και παρουσίασης μιας διαφήμισης. Ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, γραφίστες, αφισοκολλητές, τεχνίτες είναι μερικοί κλάδοι εργαζομένων, που θεωρούνται απαραίτητοι.

Αρνητικές συνέπειες

-Πολλαπλασιάζει τις ανάγκες του ατόμου και δημιουργεί τάσεις υπερκαταναλωτισμού. Διεγείροντας την αγοραστική επιθυμία οδηγεί στη χωρίς μέτρο αγορά περιττών υλικών αγαθών. Η κατανάλωση γίνεται το μοναδικό «όραμα»και η ύψιστη επιδίωξη. Τα άτομα κυριευμένα από το καταναλωτικό «όραμα», που έντεχνα προωθεί η διαφήμιση, δεν μπορούν να αποκτήσουν την ψυχική τους ηρεμία. Ο άνθρωπος, όπως εύστοχα παρατηρήθηκε, δεν καταναλώνει πια για να ζει, αλλά ζει, για να καταναλώνει.

-Συμβάλλει στη δημιουργία φαινομένων κοινωνικής παθογένειας. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα άτομα φθάνουν στη βία και στο έγκλημα, για να εξασφαλίσουν «τα αγαθά» που αφειδώλευτα διαφημίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

-Ο καταναλωτικός μονόδρομος και η δημιουργία πρόσθετων, πλαστών αναγκών εξαναγκάζει το άτομο να εργάζεται περισσότερες ώρες, με αποτέλεσμα να μη μένει χρόνος για ενασχόληση με πνευματικά και πολιτιστικά θέματα

-Το κόστος της διαφήμισης πέφτει τελικά στους ώμους των καταναλωτών.

- Εκνευρίζει το άτομο. Πολλές φορές η επιλογή του χρόνου προβολής της είναι τέτοιος που διακόπτει τη ροή του προγράμματος ή του προβαλλόμενου έργου.

-Με τον καταιγισμό των μηνυμάτων πετυχαίνει την πλύση εγκεφάλου α. Η διαφήμιση αποχαυνώνει το άτομο, το αλλοτριώνει και το αδρανοποιεί. Με αυτό τον τρόπο μπορεί εύκολα να το χειραγωγεί και να το οδηγεί στην τυφλή αποδοχή οποιουδήποτε ιδεολογικο-πολιτικού ρεύματος.. β. Προπαρασκευάζει την επιθυμία και την αισθητική του ατόμου. Οι αισθητικές του αντιλήψεις είναι οι αντιλήψεις διαφημιστή. Τι είναι «μόδα», πώς θα είμαστε στη μόδα και τι θα μας αρέσει τα έχουμε εναποθέσει στη διαφήμιση. Προσωπικές επιλογές δεν υπάρχουν. Επιλέγουν άλλοι για μας. Με αυτό τον τρόπο η διαφήμιση μας στερεί την ελευθερία της βούλησης, την ψυχολογική μας ελευθερία. γ. Μας παραπληροφορεί και αποπροσανατολίζει από την πραγματική πληροφόρηση. Προβάλλει τις θετικές πλευρές του διαφημιζόμενου προϊόντος και αποσιωπά τις αρνητικές. Δεν είναι, βέβαια, λίγες και οι φορές που προβάλλει και ανύπαρκτα προτερήματα.

από την ιστοσελίδα https://www.slideshare.net

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τα τελευταία χρόνια συνηθισμένη στη χώρα μας είναι η έκφραση ρατσιστικών αντιλήψεων. Οι κοινωνικοί αποκλεισμοί, βέβαια, των διαφορετικών πληθυσμών από τον κοινωνικό βίο πάντοτε υπήρχαν και εκφράζονταν κατά μουσουλμανικών πληθυσμών ή αθιγγάνων, αλλά προσφάτως το φαινόμενο έγινε εντονότερο για πρώτη εναντίον οικονομικών μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη. Συχνές είναι και οι κατηγορίες που τους απευθύνονται για την αύξηση της εγκληματικότητας και ακόμα και της ανεργίας.

Παρατηρώντας την κοινωνική και πολιτική ζωή στη χώρας δεν είναι λίγες οι φορές που ατομικά ή συλλογικά στρεφόμαστε κατά των οικονομικών μεταναστών, εκφράζοντας έναν πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα ρατσισμό. Οι ξένοι κατηγορούνται για έλλειψη σεβασμού στα ελληνικά ήθη και για την ίδια την εγκληματικότητα ή ακόμα και για την ανεργία. Στη σύγχρονή του έκφραση ο ρατσισμός λειτουργεί σαν ιδεολογία και αιτιολόγηση μπροστά στα σοβαρά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, ενώ παλαιότερα απλά ήταν κοινωνικός αποκλεισμός των διαφορετικών πληθυσμών της χώρας.

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

μορφές ρατσισμού

-φυλετικός ρατσισμός: κατά μεταναστών και μειονοτήτων για διάφορα αίτια κι αφορμές. θεωρείται ιδεολογικά ότι η ράτσα τους είναι κατώτερη, τους αποδίδονται κατηγορίες ότι εγκληματούν, ότι αυξάνουν την ανεργία Δυστυχώς υπάρχει άνιση αντιμετώπιση έγχρωμων, κίτρινων ή αραβικών πληθυσμών σε πολλές χώρες, γκετοποιώντας ολόκληρες περιοχές. Επίσης στον φυλετικό ρατσισμό εντάσσεται και ο αντισημιτισμός.

-κοινωνικός ρατσισμός:  κακή αντιμετώπιση, κοινωνικός αποκλεισμός και στιγματισμός περιθωριακών ή άλλων κοινωνικών ομάδων (τοξικομανείς, αποφυλακισμένοι κλπ). Επίσης για λόγους θρησκευτικούς συμβαίνει η απομόνωση και ο αποκλεισμός ομάδων ή ατόμων, όπως για παράδειγμα διακρίσεις με βάση τα μουσικά ακούσματα, τα επαγγέλματα κλπ. Ακόμα λαμβάνουν χώρα ο σεξισμός (αποκλεισμός και διακρίσεις λόγω του φύλου), η προκατάληψη κατά ομοφυλοφίλων (κυρίως με προσβολές και ειρωνείες), τα στερεότυπα σε άτομα με ειδικές ανάγκες (μέσω του οίκτου/λύπησης και της αδιαφορίας) και οι ταξικοί διαχωρισμοί (πλούσιοι-φτωχοί)

Αίτια του προβλήματος

-Η ανεργία που μοιάζει να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο και συχνά αποδίδεται σε μετανάστες. Οι μετανάστες απλά καλύπτουν τις κενές θέσεις εργασίας που δεν επιθυμούν οι ντόπιοι.  Αποτελούν μία ευέλικτη ομάδα εργασίας, κάνουν κάθε δουλειά και σε κάθε τόπο χωρίς τις αγκυλώσεις μόρφωσης, τις οικογενειακές και συναισθηματικές απαιτήσεις των Ελλήνων. Οι Έλληνες προτιμούν εργασία στο δημόσιο τομέα και πνευματικές εργασίες βάσει και του τίτλου σπουδών που έχουν λάβει. Ωστόσο η  οικονομική ανέχεια που μαστίζει πολλούς Έλληνες και ο σχετικός παλαιότερος πλουτισμός των μεταναστών προκαλούν το φθόνο (φαίνεται από αγορές αυτοκινήτων, ακινήτων, χρήση κινητής τηλεφωνίας και τη διασκέδαση). Η πρόοδός τους σε διάφορους τομείς της κοινωνικής και πνευματικής ζωής και ο επακόλουθος φθόνος μ μεγιστοποιεί τον ρατσισμό σε βάρος τους.

-Η αυξανόμενη εγκληματικότητα της χώρας αποδίδεται και από δημοσιογραφικούς κύκλους και από μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού στους μετανάστες. Είναι αλήθεια ότι οι μετανάστες λόγω ανέχειας αποτελούν μία ιδιαίτερα επιρρεπή προς το έγκλημα ομάδα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλοι πρέπει να στιγματίζονται. Συλλαμβάνονται ευκολότερα από τους ντόπιους κι έτσι ευκολότερα αποτυπώνεται στη μνήμη του τηλεθεατή το ειδεχθές έγκλημα και ταυτίζεται με κάθε μετανάστη

-Η κακή παιδεία (το χαμηλό επίπεδο παιδείας). Η έλλειψη κριτικού πνεύματος και η έντονη προπαγάνδα και ο καθημερινός καταιγισμός ειδήσεων και σχολίων για τη στάση των μεταναστών σε διάφορα ζητήματα και προβλήματα κοινωνικά αυξάνουν τα φαινόμενα ρατσισμού. Επιπλέον το σύστημα κοινωνικοποίησης αναπαράγει κοινωνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις εμποδίζοντας την ειρηνική συμβίωση ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικής φυλής, θρησκείας, κοινωνικής τάξης.  Οι νέοι μεγαλώνουν σε ένα ρατσιστικό περιβάλλον, όπου οι έγχρωμοι, οι ανάπηροι, οι εύσωμοι στιγματίζονται και σπάνια κατορθώνουν να το ξεπεράσουν λόγω έλλειψης παιδείας. 

-Οι πολιτικοί για ψηφοθηρικούς  λόγους  στρέφονται κατά των μεταναστών. Κατακρίνεται η διαφορετικότητά τους σε θρησκευτικά, εθνικά, κοινωνικά ζητήματα, με στόχο να φορτιστεί συγκινησιακά ένα πλήθος ακραίων ιδεολογικά ανθρώπων και να ψηφίσουν τους συγκεκριμένους πολιτικούς. Επίσης καλλιεργείτε ο φόβος ότι οι ξένοι κάποτε θα διεκδικούν αυτονομία, όπως έκαναν και άλλες μειονοτικές ομάδες στα Βαλκάνια και έτσι ο φόβος ότι θα αλλάξει η μορφή της εθνικής ομοιογένειας εντείνει τον ρατσισμό.

Προτεινόμενες λύσεις

-Η εκπαίδευση πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο ενάντια στο ρατσισμό (η διαθεματικότητα στη διαδικασία της μάθησης, οι πολιτιστικές δράσεις, η συνεργασία με τα παιδιά μεταναστών, οι κοινές αθλητικές εκδηλώσεις θα αμβλύνουν την προκατάληψη. Πρέπει επίσης να ενημερωθούν οι μαθητές για όσα βίωσαν οι Έλληνες μετανάστες και οι πρόσφυγες. Επιβάλλεται ακόμα η ανάπτυξη της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στο σχολείο, να γνωρίσουν στοιχεία ξένων πολιτισμών τα ελληνόπουλα (εκδηλώσεις αλλοδαπών μέσα στο σχολείο και γνωριμία με τους χορούς και τα έθιμα της πατρίδας τους). Επίσης η Ελληνική εκπαίδευση ευχής έργο θα ήταν να αλλάξει προσανατολισμούς και να προωθήσει τις έννοιες ισότητα, δημοκρατική συμπεριφορά ίδιες ευκαιρίες για όλους,  είτε είναι άτομα διαφορετικής οικονομικής επιφάνειας και τάξης είτε είναι άτομα με σωματικές  και πνευματικές ατέλειες.

Τα Μ.Μ.Ε.  πρέπει να αποκτήσουν παιδαγωγικό ρόλο στο ζήτημα αυτό και να μην προβάλουν ανεξέλεγκτα κάθε είδηση, που αποδίδει ένα έγκλημα σε ξένους. Χρειάζεται να καλλιεργήσουν μία συνείδηση αντιρατσιστική. Επιβάλλεται να κάνουν κατανοητό ότι ζούμε σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία και έναν παγκοσμιοποιημένο πολιτισμό. Χρειάζεται να γίνει αντιληπτό στον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές ότι η Ελλάδα ήταν τροφοδότης μεταναστών σε Η.Π.Α., Γερμανία, Γαλλία και Αυστραλία ή άλλες χώρες. Πρέπει ακόμα να γίνει κατανοητό μέσα από επιμορφωτικές εκπομπές ότι όλοι οι άνθρωποι ανεξάρτητα από καταγωγή, πλούτο, κοινωνικές ιδέες, ηλικία, φύλο είναι ίσοι με αναμφισβήτητα κατοχυρωμένα δικαιώματα,

ΠΟΛΕΜΟΣ & ΕΙΡΗΝΗ

Πόλεμος: Η ένοπλη σύρραξη ανάμεσα σε κράτη ή μεταξύ ομάδων εντός του ίδιου κράτους. Ο πόλεμος διακρίνεται ανάλογα με το σκοπό διεξαγωγής και την έκταση που λαμβάνει σε επιθετικό - κατακτητικό, αμυντικό - εθνικοαπελευθερωτικό, εμφύλιο, παγκόσμιο, τοπικό, θρησκευτικό, ολοκληρωτικό (για την ολοκληρωτική εξόντωση του αντιπάλου),. Μπορεί, συνάμα, να λάβει κι άλλες επιμέρους διακρίσεις ανάλογα με τον τρόπο διεξαγωγής του. Έχουμε, έτσι, πόλεμο κατά ξηρά, κατά θάλασσα, από αέρος, αστραπιαίο (με ταχύτητα και συνδυασμένη δράση αρμάτων, πυροβολικού και αεροπορίας), χημικό (με χημικά όπλα), βιολογικό (με βιολογικά όπλα), ατομικό - πυρηνικό.

Ως έγκλημα πολέμου ορίζουμε κάθε πράξη που αντιβαίνει προς το Δίκαιο του Πολέμου∙ ειδικότερα, κάθε παραβίαση των κανόνων μεταχειρίσεως των αιχμαλώτων πολέμου, καθώς και οι δολοφονίες, κακοποιήσεις, εκτοπίσεις ή διώξεις (πολιτικές, φυλετικές, θρησκευτικές) του άμαχου πληθυσμού είτε κατά την έναρξη είτε κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Ως Ψυχρό Πόλεμο ορίζουμε τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε δύο πλευρές που χαρακτηρίζεται από αντιπαλότητα σε όλα τα επίπεδα, χωρίς όμως να παίρνει τη μορφή της ευθείας σύγκρουσης. Παράδειγμα ψυχρού πολέμου αποτέλεσε ο παλαιότερος πολιτικός, στρατιωτικός, εξοπλιστικός και οικονομικός ανταγωνισμός μεταξύ των Η.Π.Α. και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και των συμμάχων τους.

Ειρήνη: Η κατάσταση κατά την οποία δεν υπάρχουν εχθροπραξίες, συγκρούσεις ή αναταραχές μεταξύ κρατών ή στο εσωτερικό ενός κράτους.

Κοινωνική ειρήνη: Η κατάσταση κατά την οποία απουσιάζουν οι αναταραχές και οι συγκρούσεις ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες ενός κράτους.

Εργασιακή ειρήνη: Η απουσία συγκρούσεων ανάμεσα στους εργαζομένους και τους εργοδότες.

Τα οφέλη της ειρήνης

Η επικράτηση της ειρήνης ωφελεί τους πολίτες και τις κοινωνίες σε κάθε πιθανό επίπεδο, εφόσον διασφαλίζει τις αναγκαίες συνθήκες για την ατομική και συλλογική πρόοδο και ευημερία. Ειδικότερα:

α. Διαφύλαξη της δημοκρατίας. Η ειρήνη επιτρέπει στις πολιτείες να λειτουργούν κατά τρόπο ομαλό, χωρίς να υπάρχουν οι εντάσεις εκείνες που θέτουν σε κίνδυνο τη δημοκρατική διακυβέρνηση. Οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να συζητούν τα τυχόν προβλήματα στο πλαίσιο ενός διαρκούς δημοκρατικού διαλόγου, αποφεύγοντας τη μισαλλοδοξία και τις εμπάθειες. Τα δικαιώματα των πολιτών γίνονται -ή τουλάχιστον υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε να γίνουν- σεβαστά και οι διάφορες πολιτικές απόψεις βρίσκουν δημοκρατικά την εκπροσώπησή τους.

β. Οικονομική πρόοδος. Βασικό στοιχείο της ειρηνικής περιόδου είναι η απρόσκοπτη οικονομική δράση των πολιτών και των κρατών. Η παραγωγική και εμπορική διαδικασία που κρίνονται απολύτως αναγκαίες τόσο για την οικονομική ανάπτυξη όσο και για την τροφοδοσία των κρατών μπορούν να πραγματοποιηθούν ανεμπόδιστα, επιτρέποντας έτσι την παράλληλη συνέχιση όλων των λοιπών οικονομικών δράσεων για τη διασφάλιση της οικονομικής ευμάρειας.

γ. Πρόοδος σε πολιτισμικό επίπεδο. Η επικράτηση της ειρήνης προσφέρει τη δυνατότητα προόδου σε όλες τις πτυχές της πνευματικής και καλλιτεχνικής δράσης, εφόσον οι πολίτες μπορούν να μορφώνονται, να σπουδάζουν και να ασχολούνται με τις επιστήμες διασφαλίζοντας τη γενικότερη πολιτισμική εξέλιξη της κοινωνίας. Εφικτή καθίσταται, συνάμα, κι η διακρατική επικοινωνία και συνεργασία σε ζητήματα πολιτισμικού ενδιαφέροντος ενισχύοντας αφενός τις δυνατότητες της επιστημονικής έρευνας και επιτρέποντας αφετέρου τη βαθύτερη γνωριμία μεταξύ των διαφόρων λαών.

δ. Πρόοδος σε ατομικό επίπεδο. Κάθε πολίτης έχει στο ευνοϊκό πλαίσιο της ειρηνικής διαβίωσης την ευκαιρία να επιδιώξει την πλήρη προσωπική του ανάπτυξη, καθώς και την ελεύθερη δράση σε κάθε τομέα της επαγγελματικής και προσωπικής του ζωής. Προκύπτει, έτσι, ένα θετικό κλίμα που ευνοεί παράλληλα την αρμονική συνύπαρξη των πολιτών σε κοινωνικό επίπεδο και την αγαστή μεταξύ τους συνεργασία.

Πώς μπορεί να διαφυλαχτεί η ειρήνη

Η προσπάθεια διασφάλισης της ειρήνης σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελεί σε μεγάλο βαθμό μια σχεδόν ανέφικτη επιδίωξη, εφόσον τα κράτη και οι εθνικές οντότητες δεν έχουν την προθυμία να προβούν σε υποχωρήσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ανταγωνισμοί και τα αντικρουόμενα συμφέροντά τους. Εντούτοις, αυτό δεν καθιστά μάταια ή χωρίς ουσία την προσπάθεια διαφύλαξης της ειρήνης, τουναντίον της προσδίδει μεγαλύτερη αξία, καθώς μέσω αυτής μπορεί να αποτραπεί μια ενδεχόμενη γενίκευση των φιλοπόλεμων τάσεων.

- Ενεργή και αμερόληπτη στάση των διεθνών οργανισμών. Η ειρήνη μεταξύ των επιμέρους κρατών είναι ζήτημα που αφορά συνολικά τη διεθνή κοινότητα∙ δεν θα πρέπει, όμως, οι διεθνείς οργανισμοί να παρεμβαίνουν στις διακρατικές εντάσεις επιλεκτικά και μόνο όταν εξυπηρετούνται συγκεκριμένα συμφέροντα, διότι έτσι υπονομεύεται το κύρος και η αποτελεσματικότητά τους. Έχει παρατηρηθεί, άλλωστε, πως σε πολλές περιπτώσεις κι ενώ η παρέμβασή τους θα μπορούσε να αποτρέψει εξαιρετικά δυσμενείς καταστάσεις, έχουν επιλέξει την αδράνεια προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν κάποιο από τα ισχυρά μέλη τους.

Οι διεθνείς οργανισμοί, επομένως, και ιδίως ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας, θα πρέπει να επιχειρούν την επίλυση των διακρατικών εντάσεων με αμεροληψία και σταθερότητα, χωρίς να επιδεικνύουν ανοχή στις παρεκκλίσεις συγκεκριμένων κρατών. Μια τέτοια στάση σταθερής πολιτικής θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη στην αντικειμενικότητα του οργανισμού και θα καταστήσει σαφώς πιο αποτελεσματικές τις παρεμβάσεις του.

- Προσπάθεια απάλειψης ή περιορισμού των ανισοτήτων. Ένα σημαντικό βήμα για τη διασφάλιση της ειρήνης είναι η εκκίνηση εκείνου του σχεδιασμού που θα επιφέρει μια σταδιακή εξισορρόπηση στην κατανομή των ωφελειών του παγκόσμιου πλούτου και των διάφορων τεχνολογικών εξελίξεων. Αποτελεί, άλλωστε, προφανές δεδομένο πως προκειμένου να εκλείψουν οι κοινωνικές, αλλά και οι διακρατικές εντάσεις θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ριζικά τα γενεσιουργά αίτια. Έτσι, θα πρέπει να γίνει έγκαιρα σαφές πως η διαρκής αύξηση του χάσματος ανάμεσα στους εύπορους και τους οικονομικά ασθενείς, δεν μπορεί παρά να προκαλεί έντονα και βίαια ξεσπάσματα.

- Τήρηση συναινετικής πολιτικής αφοπλισμού. Οι επιμέρους κυβερνήσεις οφείλουν να αντιληφθούν και να αποδεχτούν τους κινδύνους που εμπεριέχει η συνεχής εξοπλιστική τακτική τους. Ιδίως, μάλιστα, σε ό,τι αφορά τα όπλα μαζικής καταστροφής, όπως είναι τα πυρηνικά, δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτή καμία στάση ανοχής για τη συνέχιση των αντίστοιχων προγραμμάτων έρευνας και κατασκευής. Όσο κρίσιμη κι αν θεωρούν ορισμένα κράτη την ενίσχυση του στρατού τους με όπλα σύγχρονης τεχνολογίας, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η κατοχή όπλων ικανών να αφανίσουν ολόκληρες πόλεις και να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή σε ολόκληρο τον πλανήτη.

- Πολύπλευρη συνεργασία μεταξύ των κρατών. Τα κράτη που έχουν μεταξύ τους ιστορικές διαφορές, θα πρέπει να προχωρούν σε πολύπτυχες συνεργασίες τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτιστικό επίπεδο προκειμένου να ενισχύουν στους πολίτες τους το αίσθημα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Μέσω των συνεργασιών αυτών, άλλωστε, θα εμπεδώνεται πληρέστερα η έννοια της κοινά επωφελούς συνύπαρξης, ώστε να δίνεται ένα σημαντικό κίνητρο στους πολίτες να λησμονούν τις εντάσεις του παρελθόντος και να εκτιμούν τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν στο μέλλον.

- Κλίμα σεβασμού των πολιτιστικών και θρησκευτικών διαφορών. Κάθε πολιτεία οφείλει να καλλιεργεί στους πολίτες της ένα θετικό κλίμα αποδοχής της διαφορετικότητας, προκειμένου να περιορίζονται οι εντάσεις που προκύπτουν από την αδυναμία ορισμένων πολιτών να σεβαστούν τις θρησκευτικές ή άλλες ιδιαιτερότητες των άλλων χωρών. Η έμφαση θα πρέπει να δίνεται στην εύρεση των σημείων επαφής και όχι στα στοιχεία εκείνα που διαφοροποιούν τις επιμέρους εθνότητες και θρησκείες.

- Προσεκτική προσέγγιση των εθνικών θεμάτων από τα Μ.Μ.Ε. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης οφείλουν να παρουσιάζουν με προσοχή εκείνα τα ζητήματα που ενδέχεται να ωθήσουν τους πολίτες σε εθνικιστικές επιλογές και να αποφεύγουν την ατεκμηρίωτα αρνητική προβολή άλλων κρατών και ιδίως εκείνων με τα οποία η χώρα είχε αντιμετωπίσει στο παρελθόν προβλήματα.

Ενώ, με παρόμοια προσοχή θα πρέπει να γίνεται και ο χειρισμός θρησκευτικών ζητημάτων, προκειμένου να αποφεύγεται η πρόκληση αρνητικών συναισθημάτων για τις εθνότητες εκείνες που έχουν διαφορετικό θρησκευτικό προσανατολισμό.

- Έμφαση στην ανθρωπιστική παιδεία. Η αγωγή των νέων θα πρέπει να βασίζεται στην ανθρωπιστική παιδεία προκειμένου να διαμορφώσουν μια βαθιά θετική στάση απέναντι σε ό,τι αφορά το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ιδιαίτερη αξία της ανθρώπινης ζωής. Οι νέοι καλούνται να αντιμετωπίζουν με ανεκτικότητα κάθε πολιτισμική ή θρησκευτική διαφορετικότητα και παράλληλα να έχουν ουσιαστικό σεβασμό για την παράδοση και την ιστορική πορεία κάθε λαού.

Καίριο ζητούμενο, συνάμα, είναι να κατανοούν οι νέοι την αξία της με σεβασμό προσέγγισης όλων των ανθρώπων στο πλαίσιο ενός υγιούς οικουμενισμού, με την παράλληλη απόρριψη του εθνικισμού και του ρατσισμού.

ΠΗΓΗ: Από την ιστοσελίδα latistor.blogspot

Θανατική Ποινή

                                       Θανατική Ποινή

Επιχειρήματα κατά της θανατικής ποινής

1. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα από ανθρωπιστική άποψη ν' αφαιρεί τη ζωή του άλλου. Η εφαρμογή της συνεπώς δεν ταιριάζει με το υψηλό ηθικό, πνευματικό και πολιτισμικό επίπεδο που πρέπει να χαρακτηρίζει τις σύγχρονες κοινωνίες.

2. Υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο της δικαστικής πλάνης , οπότε ,αν έχει εφαρμοστεί η θανατική ποινή , το λάθος δεν επανορθώνεται.

3. Σκοπός της ποινής είναι ο σωφρονισμός. Στην περίπτωση της θανατικής καταδίκης, η ποινή παύει να έχει αυτόν τον προορισμό και αποκτά εκδικητικό χαρακτήρα.

4. .Η εδραίωση στη σύγχρονη εποχή των δημοκρατικών πολιτευμάτων και η συνταγματική κατοχύρωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν συνάδει με την εφαρμογή της θανατικής ποινής. Συνεπώς στηρίζει την αυθεντία της κρατικής εξουσίας. Τα δικτατορικά, μάλιστα, καθεστώτα, προφασιζόμενα τη δημόσια ασφάλεια, την αξιοποιούν για την εξόντωση των πολιτικών τους αντιπάλων

6. Η αποτελεσματικότητά της δεν έχει αποδειχθεί Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι δεν έχει μειωθεί η εγκληματικότητα στις χώρες όπου εφαρμόζεται η θανατική ποινή.

Επιχειρήματα υπέρ της θανατικής ποινής

1. Επιτυγχάνει τον παραδειγματισμό και αποτρέπει αποτελεσματικά τη διάπραξη ειδεχθών εγκλημάτων. Ιδιαίτερα για τους επαγγελματίες εγκληματίες η απειλή της θανατικής ποινής έχει αναμφίβολα ανασταλτικό αποτέλεσμα. Επομένως αναβαθμίζεται το κύρος της πολιτείας , αφού προστατεύει με δραστικά μέτρα τους πολίτες. Διαμορφώνει αίσθημα ασφάλειας , αφού φαίνεται ότι το κράτος υπερασπίζεται με τον πιο δυναμικό τρόπο το δικαίωμα της ζωής.

2. Αποτελεί πράξη δικαίωσης, κυρίως για τους συγγενείς του θύματος και καταπραΰνει την οργή της κοινής γνώμης..

3. Το ανεπανόρθωτο της θανατικής ποινής είναι παραπλανητικό επιχείρημα αφού κάθε ποινή, όταν εκτελείται (εκτός από τη χρηματική ) έχει ανεπανόρθωτα αποτελέσματα.

4. Η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής αποτελεί έννομο δικαίωμα του κράτους που απορρέει από το επίσης έννομο δικαίωμα της προστασίας των πολιτών απέναντι σε όσους τους απειλούν.

5. Συνιστά , μερικές φορές , τη μόνη επιλογή, αφού σύμφωνα με τους υποστηριχτές της υπάρχουν εγκληματίες που η φύση του χαρακτήρα τους, δεν επιδέχεται σωφρονισμό.

Προτάσεις για να μην απαιτηθεί η θέσπιση της θανατικής ποινής

Για την αποφυγή της αναπαραγωγής των φαινομένων κοινωνικής νοσηρότητας , χρειάζεται να επισημανθούν τα βαθύτερα κοινωνικά αίτια που τα προκαλούν και αυτά να προληφθούν. Απαιτείται ,λοιπόν , ολοκληρωμένη διαπαιδαγώγηση των ατόμων από νεαρή ηλικία, ώστε να αποκτούν ήθος και κοινωνική συνείδηση και να μην στρέφονται στη βία και στο έγκλημα. Συγκεκριμένα :

1. Η οικογένεια και το σχολείο οφείλουν να προσφέρουν ανθρωπιστική παιδεία στους νέους με στόχο τη σφαιρική καλλιέργεια της προσωπικότητάς τους, της απόκτησης γνώσης αλλά και ηθικής, ώστε να τηρούν τους νόμους και να μην παραβιάζουν την πρέπουσα λειτουργία της κοινωνίας.

2. Τα μέσα ενημέρωσης που σήμερα έχουν τεράστια εμβέλεια και επίδραση οφείλουν να ενημερώνουν έγκαιρα, ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους και τις διατάξεις νόμων γενικότερα. Επίσης να μην ηρωποιούν συχνά αντικοινωνικούς τύπους και να προβάλλουν έτσι αρνητικά πρότυπα στους νέους. Η αναβάθμιση των εκπομπών τους και η προβολή πνευματικών και ηθικών αξιών θα καλλιεργήσουν την προσωπικότητα του πολίτη , ώστε να συμπεριφέρεται ενάρετα και κόσμια.

3. Το κράτος έχει χρέος να προσφέρει στους νέους ευκαιρίες συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, ώστε ο πολίτης να αισθάνεται χρήσιμος και να μην καταλήγει από αντίδραση στη χρήση βίας. Είναι απαραίτητο να φροντίσει για την καταπολέμηση της ανεργίας και της αξιοκρατίας που αποκαρδιώνουν πολλούς νέους και τους οδηγούν σε αντικοινωνικές εκδηλώσεις. Με την προσφορά κατάλληλων συνθηκών εργασίας , κοινωνική πρόνοια, ασφάλιση , περίθαλψη, με την πραγματοποίηση κοινωφελών έργων και έργων υποδομής δείχνει το ενδιαφέρον τους για τη μόρφωση και την ποιότητα ζωής του πολίτη, οπότε και ο τελευταίος νιώθει την υποχρέωση να σεβαστεί τους νόμους της πολιτείας και να ενδιαφερθεί για το κοινό καλό χωρίς να οδηγείται σε πράξεις βίας και εγκληματικότητας. 

ΠΗΓΗ: https://evgeniageorgakopoulou.weebly.com/uploads/3/1/4/8/31483521/thanatiki_poini.pdf 

Μαζοποίηση - Κομφορμισμός

Μαζοποίηση

Μαζοποίηση: Η κατάσταση κατά την οποία μια ομάδα ανθρώπων αποκτά τα χαρακτηριστικά άβουλης μάζας και τρέπεται σε παθητικό δέκτη ιδεών και εντολών.

Κομφορμισμός: Η τάση του ατόμου να προσαρμόζει τη συμπεριφορά του στις αντιλήψεις, τις συνήθειες, στα έθιμα κ.λπ. της κοινωνίας στην οποία ανήκει, ακόμη κι αν δεν το εκφράζουν. Γενικότερα, το να κάνει κανείς ό,τι κάνουν κι οι άλλοι.

Τα αίτια της μαζοποίησης

- Κομφορμισμός. Οι περισσότεροι άνθρωποι παρά το γεγονός ότι διακηρύττουν τη μοναδικότητά τους και το ξεχωριστό της προσωπικότητάς τους, στην πραγματικότητα εκείνο που επιθυμούν είναι το να είναι αποδεκτοί από τους άλλους και να αισθάνονται την κοινωνική ασφάλεια που παρέχει η ένταξη σε μια ευρύτερη ιδεολογική ομάδα. Έτσι, πολύ συχνά καταλήγουν να θυσιάζουν τις δικές τους απόψεις και να πιστεύουν σε κοινωνικά στερεότυπα και προκαταλήψεις μόνο και μόνο για να μη διαφοροποιηθούν από τον κύκλο φίλων τους ή από την κυρίαρχη τάση της κοινωνίας.

Ο κομφορμισμός αυτός έχει ως αποτέλεσμα να καθίσταται πιο εύκολη η χειραγώγηση των πολιτών, εφόσον από τη στιγμή που επιτευχθεί η προσέλκυση ορισμένου αριθμού ατόμων, που έχουν τη δυνατότητα να ασκούν επιρροή στο κοινό, κατόπιν είναι θέμα χρόνου η ευρύτατη διάδοση των επιθυμητών απόψεων, ιδεών ή τάσεων.

- Προπαγάνδα. Με τη συνδρομή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι εφικτός ο συνεχής προπαγανδισμός ιδεών και αντιλήψεων, και άρα η χειραγώγηση των πολιτών. Με δεδομένη την έλλειψη της αναγκαίας κριτικής ικανότητας, αλλά και του επαρκούς χρόνου για την προσεκτική εξέταση των δεδομένων της κοινωνικής πραγματικότητας, μεγάλο μέρος των πολιτών είναι ευάλωτο στην αποδοχή απόψεων που αποτελούν προϊόν προπαγανδισμού.

- Διαφήμιση, τηλεοπτικά προγράμματα, κινηματογράφος. Με την αξιοποίηση τόσο της άμεσης διαφήμισης μέσω των γνωστών διαφημιστικών μηνυμάτων όσο και της έμμεσης που μπορεί να προκύψει από τις τηλεοπτικές σειρές και τις κινηματογραφικές ταινίες, οι δυτικές κοινωνίες έχουν κατορθώσει την εδραίωση ενός καταναλωτικού προτύπου ζωής, το οποίο τείνει να εκπληρώνεται με παρόμοιες επιλογές στο ντύσιμο, στη διασκέδαση, στις καταναλωτικές συνήθειες, αλλά και σε ποικίλες άλλες αντιλήψεις, σε διεθνές πια επίπεδο. Πρόκειται για τη διαμόρφωση μιας ομογενούς αγοραστικής αντίληψης σε παγκόσμιο επίπεδο, που αφενός αποδίδει τεράστια οικονομικά οφέλη στις ισχυρές δυτικές χώρες και αφετέρου τους διασφαλίζει τη στήριξη σε ιδεολογικό επίπεδο στις πιθανές -μελλοντικές ή τωρινές- συγκρούσεις και αναμετρήσεις με ανταγωνιστικές χώρες και ιδεολογίες, κυρίως των Ανατολικών χωρών.

- Υποχώρηση ηθικών και πολιτισμικών αξιών. Οι άνθρωποι στις μέρες μας έχουν την τάση να αποζητούν κατά προτεραιότητα την προσωπική τους ευδαιμονία, χωρίς να θέλουν εντούτοις να καταβάλουν την προσπάθεια που απαιτεί, στην πραγματικότητα, η προσωπική και επαγγελματική επιτυχία. Κυριαρχεί, έτσι, ένα κλίμα φυγοπονίας, με πλείστες αρνητικές εκφάνσεις στη λειτουργία της πολιτείας. Αυτή ακριβώς η επιθυμία να αποκομίσουν οφέλη χωρίς καμία προσπάθεια εντοπίζεται και στον τρόπο που προσεγγίζουν την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Απροθυμία εμβάθυνσης στα τρέχοντα ζητήματα, ελλιπής πνευματική καλλιέργεια, απλουστευτικές ερμηνείες, αδιαφορία και απροθυμία ανάληψης ευθυνών. Καθίσταται, έτσι, εύκολη η χειραγώγησή τους από επιτήδειους πολιτικούς ή άλλους φορείς, που προσφέρουν στους πολίτες ένα έτοιμο και ευκολονόητο αφήγημα της σύγχρονης πραγματικότητας.

Η απουσία προσωπικής θέλησης για την παραγωγή ουσιαστικού έργου κι η έμμονη επιδίωξη της διασκέδασης, της ευδαιμονίας και των εύκολων λύσεων, φανερώνει μια σημαντική πτώση στην ηθική ποιότητα των πολιτών σε σχέση με παλαιότερες περιόδους, κατά τις οποίες οι πολλαπλές εθνικές δοκιμασίες είχαν διαπλάσει γενιές με εργατικότητα, αξίες και πραγματικό ενδιαφέρον για το κοινωνικά και εθνικά επωφελές.

- Εκπαίδευση που αποτρέπει τη διαφοροποίηση. Το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα και οι λειτουργοί του προσφέρουν σε όλους τους μαθητές μια πανομοιότυπη διδακτική ύλη -σταθερή για πολλά χρόνια, χωρίς ουσιαστική επαφή με τις αλλαγές στους επιμέρους επιστημονικούς τομείς, στην κοινωνική και εργασιακή πραγματικότητα. Ανεξάρτητα από τις προσωπικές κλίσεις, τα ενδιαφέροντα και τις δυνατότητες του κάθε μαθητή, καλούνται όλοι να ασχοληθούν με τα ίδια ακριβώς αντικείμενα, και πολύ περισσότερο να προσαρμόσουν τη συμπεριφορά, τις απόψεις και τις ιδέες τους σ' ένα συγκεκριμένο πρότυπο∙ με τις παρεκκλίσεις από αυτό το πρότυπο να δημιουργούν προβλήματα και προβληματισμό στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι σπεύδουν να επαναφέρουν στο προκαθορισμένο πλαίσιο τους μαθητές, αντί να τους προσφέρουν τη δυνατότητα να διερευνήσουν περαιτέρω τη διαφορετική τους οπτική.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα, άλλωστε, δεν έχει λάβει υπόψη το ενδεχόμενο της διαφορετικής άποψης ή των απρόσμενα χαρισματικών προσωπικοτήτων∙ το εκπαιδευτικό μας σύστημα επιδιώκει ένα προκαθορισμένο μέσο όρο επιδόσεων και απόψεων. Φροντίζει, μάλιστα, να ελαχιστοποιεί εξαρχής το ενδεχόμενο να εμφανιστούν δύσκολα διαχειρίσιμες διαφοροποιήσεις με την παροχή ενός στερεοτυπικού διδακτικού υλικού που δύσκολα ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα και την πρωτοτυπία στη σκέψη.

Συνέπειες της μαζοποίησης

Το φαινόμενο της μαζοποίησης έχει αρνητικές συνέπειες τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, καθώς σηματοδοτεί την απώλεια της προσωπικής βούλησης και την υιοθέτηση μιας ενιαίας καθοδηγούμενης αντίληψης. Ειδικότερα:

- Μία από τις σοβαρότερες συνέπειες αυτού του φαινομένου είναι η δραστική αλλοίωση της πολιτικής βούλησης των πολιτών και η συνεπαγόμενη υπονόμευση των δημοκρατικών λειτουργιών. Τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών παύουν να αντικατοπτρίζουν την με ωριμότητα και πλήρη συνείδηση εκφρασμένη θέληση του λαού, κι αρχίζουν να δηλώνουν ποια παράταξη κατόρθωσε να αξιοποιήσει καλύτερα τους μηχανισμούς της προπαγάνδας και του λαϊκισμού. Οι πολίτες πηγαίνουν στις κάλπες, όχι με καθαρή σκέψη και πραγματική γνώση των δεδομένων, αλλά υπό την έντονη επίδραση ενός διχαστικού κλίματος και παρασυρμένοι από πλήθος ανεδαφικών υποσχέσεων∙ αγνοώντας επί της ουσίας ποια είναι η πραγματική κατάσταση της χώρας και ποιες οι ρεαλιστικές προοπτικές της.

- Οι πολίτες των μικρότερων χωρών τείνουν να υιοθετούν συνήθειες -ακόμη και σε γλωσσικό επίπεδο- των ισχυρότερων κρατών, προσαρμόζουν τις καταναλωτικές τους προτιμήσεις σ' εκείνες που εντέχνως προωθούνται από τα μεγάλα οικονομικά και παραγωγικά κέντρα, και τείνουν να περιφρονούν ακόμη και την πολιτισμική παραγωγή της χώρας τους, προτιμώντας τα προϊόντα μαζικής κουλτούρας των δυτικών κοινωνιών. Προκύπτει, έτσι, μια οικειοθελής παραίτηση από εκείνα τα στοιχεία που συναποτελούν και διαμορφώνουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της κουλτούρας και της πολιτισμικής τους ταυτότητας.

- Σε προσωπικό επίπεδο, άλλωστε, οι άνθρωποι θυσιάζουν την ατομική τους ιδιαίτερη οπτική προς όφελος μιας λανθασμένης προσδοκίας αποδοχής απ' τους άλλους. Καθίστανται κατ' αυτό τον τρόπο άβουλα υποχείρια εκείνων των πολιτικών και οικονομικών φορέων που φροντίζουν να τους καθοδηγούν τόσο ως προς τις πολιτικές και κοινωνικές αντιλήψεις τους όσο και ως προς τις καταναλωτικές τους συνήθειες.

Η ομοιογένεια, ωστόσο, στον τρόπο σκέψης και οι κοινές επιλογές σε κάθε πιθανό επίπεδο, έχουν ως αποτέλεσμα να τρέπεται κάθε πολίτης σ' ένα ακόμη κακέκτυπο ενός προτύπου που προβάλλεται και προωθείται συστηματικά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το άτομο, άρα, χάνει τη δυνατότητα καθαρά προσωπικής πορείας και σκέψης, εφόσον αισθάνεται δέσμιο των επιλογών της πλειοψηφίας και των προβεβλημένων προσώπων.

Τρόποι αντιμετώπισης του φαινομένου της μαζοποίησης

Η ανάγκη να προφυλαχθούν οι πολίτες από τη συστηματική προσπάθεια καθοδήγησής τους και τη μετατροπή τους σε μια δίχως προσωπική αντίληψη μάζα είναι εύλογη, μα απαιτεί συντονισμένη προσπάθεια -και θέληση αντίστοιχης προσπάθειας- από τους φορείς εκπαίδευσης και ενημέρωσης, καθώς και από την πολιτεία. Ειδικότερα:

- Οι πολίτες έχουν δικαίωμα αντικειμενικής και πλήρους ενημέρωσης για όλα όσα αφορούν τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα τους, αλλά και σαφή ενημέρωση από την πλευρά της κυβέρνησης για τις αποφάσεις που λαμβάνει, καθώς και για τους μακρόχρονους σχεδιασμούς της.

Μόνο μέσα από τη διαρκή και αντικειμενική ενημέρωση θα μπορούν να συνειδητοποιήσουν την ιδιαίτερη σημασία που έχει η προσωπική τους ενεργή συμμετοχή στα πολιτικά ζητήματα του τόπου και να να διαμορφώσουν μια ολοκληρωμένη άποψη για τη δράση και τις δυνατότητες κάθε πολιτικής παράταξης, όπως και για τις επιπτώσεις που έχουν οι ακολουθούμενες πολιτικές. Θα μπορούν, έτσι, να προβαίνουν στις πολιτικές τους επιλογές με καθαρότητα, εφόσον οι τακτικές του λαϊκισμού δεν θα είναι σε θέση να τους παραπλανήσουν σε ό,τι αφορά τα πραγματικά δεδομένα της πολιτικής ζωής. Οι αλλαγές μπορούν να έρθουν μόνο αν οι πολίτες βρίσκονται σε διαρκή επαγρύπνηση, παρακολουθώντας και ελέγχοντας με αυστηρότητα το έργο της εκάστοτε κυβερνητικής παράταξης

- Οι πολίτες έχουν δικαίωμα άρτιας εκπαίδευσης, η οποία θα στοχεύει στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων με την ικανότητα προσωπικής και αδέσμευτης σκέψης. Προκειμένου, ωστόσο, να επιτευχθεί αυτός ο αναγκαίος στόχος, η εκπαίδευση θα πρέπει να προσαρμοστεί στα σύγχρονα δεδομένα, εγκαταλείποντας μεθόδους του παρελθόντος που αδρανοποιούν τη σκέψη των μαθητών και τους καθιστούν άβουλους δέκτες έτοιμων και προκαθορισμένων απόψεων και αντιλήψεων. Ζητούμενο, πλέον, είναι η εκπαίδευση εκείνη που θα στηρίζει τη δημιουργικότητα των μαθητών, θα ενισχύει τη λήψη μαθησιακών πρωτοβουλιών και θα ενθαρρύνει την ενεργή συμμετοχή στα δρώμενα της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Έτσι οι πολίτες θ' αντιληφθούν τις παγίδες, αλλά και το ανώφελο, του καταναλωτικού προτύπου ζωής, θέτοντας, συνάμα, πιο ουσιαστικές επιδιώξεις στη ζωή τους. Ζητούμενο της εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι η καλλιέργεια των πνευματικών ενδιαφερόντων και των ανθρωπιστικών αξιών, προκειμένου κάθε πολίτης να διαμορφώνει τη δική του αυτόνομη προσωπικότητα, με βαθιά ριζωμένη την αγάπη και το σεβασμό για τον συνάνθρωπό του.

Πηγή: https://latistor.blogspot.com/2015/11/blog-post_18.html 

Λαικισμός

Με τον όρο λαϊκισμό εννοούμε τη μεταχείριση μεθόδων που μοιάζουν λαϊκές, αλλά επί της ουσίας δεν είναι. Άλλο ο λαϊκός (γνήσιο αποτέλεσμα λαϊκών διεργασιών) κι άλλο ο λαϊκίστικος (φενάκη λαϊκότητα).

Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι το λαϊκισμό μεταχειρίζονται μόνο τα κόμματα. Κάθε φορέας μαζοποίησης/ελέγχου του λαού -με συμφέροντα (ΜΜΕ, κόμματα, εκκλησία, οικονομικά συμφέροντα, σχολείο κτλ) μεταχειρίζονται ανάλογα την περίπτωση λαϊκίστικες μεθόδους.

Διαφορές λαϊκότητας-λαϊκισμού

-Η λαϊκότητα αναφέρεται σε κάτι γνήσια λαϊκό (αυθόρμητο αποτέλεσμα λαϊκής δράσης/έμπνευσης), ενώ ο λαϊκισμός είναι ψευδής

-Η λαϊκότητα είναι αυθόρμητη έκφραση, ενώ ο λαϊκισμός υποκρύπτει επιθυμία ελέγχου

-Ο λαϊκισμός στηρίζεται στην προπαγάνδα και τον πατερναλισμό (=πατρική φροντίδα του λαού, χωρίς όμως να έχει οριστεί ο λαϊκιστής εκφραστής ή εκπρόσωπος του λαού).

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις λαικισμού

-Ο σύγχρονος πολιτικός λόγος -ειδικά των ακραίων μη συναινετικών κομμάτων.

-Πολιτικού περιεχομένου τηλεοπτικές εκπομπές με έντονο λαϊκίστικο περιεχόμενο και αναφορές (πολιτικού ή κοινωνικού τύπου)

-Δημοσιογραφικές εκπομπές -ειδικά της πρωινής και της μεσημβρινής τηλεοπτικής ζώνης- που προωθούν ένα μοντέλο πολιτισμού τάχα λαϊκό, αλλά μακράν της λαϊκής κουλτούρας, που προωθούν τον κιτρινισμό κλπ

-Στον αθλητικό τομέα πρόεδροι αθλητικών συλλόγων κολακεύουν τους οπαδούς των ομάδων τους για ωφελιμιστικούς στόχους ακόμα και όταν οι δεύτεροι βιαιοπραγούν

Συνέπειες του λαϊκισμού-κίνδυνοι

καθώς μεταχειρίζεται γλώσσα που μοιάζει με τη λαϊκή είναι δύσκολος συχνά ο εντοπισμός του. Διαφαίνεται κυρίως μέσα από τα πατερναλιστικά χαρακτηριστικά του. Ο λαϊκισμός μέσω του πατερναλισμού στοχεύει

• στο στραγγαλισμό της λαϊκής επιθυμίας και την επιβολή του προσώπου ως μοναδικού αληθινού προστάτη του πολίτη, του μόνου που γνωρίζει τα συμφέροντα του λαού

• υποβαθμίζει ουσιαστικά το ρόλο του λαού και τον θέτει στο περιθώριο

• φανατίζει και στρέφει τους πολίτες προς την οπτική που επιθυμεί ο ομιλών, προς το συμφέρον του

• ισοπεδώνονται οι έννοιες ανάλογα με τα συμφέροντα του λαϊκιστή

• επηρεάζεται ο ίδιος ο πολιτικός λόγος, αφού δε γίνεται χρήση ορθών επιχειρημάτων

τρόποι αντιμετώπισης

Ένας τρόπος αντιμετώπισης φαίνεται ότι είναι η συνειδητοποίηση των πολιτών για το σύγχρονο πολιτικό και κοινωνικό λόγο. Αυτό μπορεί να συντελεστεί μέσω παιδείας

• με μία κριτική παιδεία που να στηρίζεται στο διάλογο, στην αυτενέργεια των μαθητών και τη δημιουργική σκέψη (διαθεματικότητα, πολιτικός -όχι κομματικός- διάλογος στο σχολείο, κριτική προσέγγιση των μηχανισμών προπαγάνδας και του λαϊκισμού)

• με τη διά βίου εκπαίδευση και τη μελέτη/εξέταση σύγχρονων κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων (μεταναστευτικές ροές, ακραίες πολιτικές στάσεις, ρατσισμός, οικονομική ανέχεια κτλ)

Επιπλέον τα ΜΜΕ πρέπει:

• να προσπαθήσουν να περιορίσουν το λαϊκισμό τόσο των δημοσιογράφων όσο και των πολιτικών

• να παρέχουν αναλυτικότερες πληροφορίες για κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα ασκώντας κριτική στην Πολιτεία για τις ευθύνες της

• να μη ταυτίζονται με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα

• οι πολίτες να κατανοήσουν το ρόλο των μηχανισμών μαζοποίησης

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Επιλογικά, ο λαϊκισμός χωρίς να αποτελεί ένα σύγχρονο φαινόμενο του πολιτικού και κοινωνικού διαλόγου, σήμερα πια παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις. Ουσιαστικά απειλεί το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα, φανατίζει και αποθαρρύνει τη συμμετοχή του πολίτη στα κοινά. Ωστόσο, η κριτική σκέψη και η μόρφωση -με την ευρεία έννοια- μπορεί να αποτελέσει έναν ισχυρό σύμμαχο στο λαϊκίστικο λόγο, προβάλλοντας τα πραγματικά συμφέροντα των πολιτών

ΠΗΓΗ: https://www.schooltime.gr/2019/04/09/sxediagramma-ekthesis-g-likeiou-laikismos/ 

Αθλητισμός

Αθλητισμός είναι η συστηματική ενασχόληση και επίδοση σε αθλητικά αγωνίσματα. Ενώ, με τον ίδιο όρο αποδίδουμε, επίσης, το σύνολο των αθλητικών δραστηριοτήτων και την όλη οργάνωση του συστήματος αθλήσεως.

Πρωταθλητισμός είναι η ενασχόληση με τον αθλητισμό που έχει υψηλούς στόχους, που στοχεύει σε υψηλές επιδόσεις και όχι στην προσωπική αναψυχή.

Η προσφορά του αθλητισμού

Η ενασχόληση με τον αθλητισμό είτε αφορά κάποιο ομαδικό είτε κάποιο ατομικό άθλημα ωφελεί ποικιλοτρόπως το άτομο, αφού λειτουργεί ευεργετικά τόσο για τη σωματική όσο και για την πνευματική του υγεία. Ειδικότερα:

Σωματικά και πνευματικά οφέλη:

- Η συστηματική άθληση καθιστά εφικτή τη διαμόρφωση και διατήρηση ενός αρμονικού και καλοσχηματισμένου σώματος, προσφέροντας παράλληλα ευεργετική επίδραση στην υγεία του. Προκύπτει, μάλιστα, μια σημαντική ενίσχυση της δύναμης, αλλά και των δεξιοτήτων του ατόμου.

- Σε πνευματικό επίπεδο το άτομο ενισχύει την αντίληψη και την κρίση του, εφόσον κάθε άθλημα απαιτεί από το άτομο να κατανοεί τους αναγκαίους κανόνες, να τους εφαρμόζει κάθε φορά, αλλά και να επιχειρεί το ξεπέρασμα τυχόν δυσκολιών κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή της αγωνιστικής περιόδου. Ιδίως τα ομαδικά αθλήματα ωθούν το άτομο σε διαδικασίες αυτοσχεδιασμού και επινοητικότητας, καθώς ερχόμενο αντιμέτωπο με τις τεχνικές και τους σχεδιασμούς της αντίπαλης ομάδας καλείται να διεκδικήσει την επίτευξη μιας καλύτερης απόδοσης, αναγνωρίζοντας και παρακάμπτοντας τα στοιχεία υπεροχής των αντιπάλων.

Ενώ, στο πλαίσιο κάθε αθλητικής ενασχόλησης το άτομο μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τα μηνύματα του ίδιου του σώματός του∙ γνωρίζει, έτσι, πότε έχει το περιθώριο να εντείνει την προσπάθειά του και πότε οφείλει να χαλαρώσει τους ρυθμούς του. Μαθαίνει, συνάμα, τα όρια των δυνατοτήτων του, αλλά και τις ιδιαίτερες δεξιότητες και ικανότητες, που μπορούν να του διασφαλίσουν κάποιο αναγκαίο προβάδισμα έναντι του αντιπάλου. Οδηγείται, άρα, σε μια μορφή αυτογνωσίας, που σχετίζεται κυρίως με τις σωματικές αντοχές και δυνατότητες.

Ψυχικά οφέλη:

- Το άτομο έχει την ευκαιρία μέσω του αθλητισμού να επιτύχει μια ουσιαστική και γόνιμη εκτόνωση των προβληματισμών και των εντάσεων της καθημερινότητας. Ενώ, η προερχόμενη από την άθληση βιοχημική ανταπόκριση του σώματος και του εγκεφάλου, του χαρίζει ευδιαθεσία, ενέργεια και καθαρότητα σκέψης.

- Το άτομο αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία, προκειμένου να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του προγραμματισμού του, και παράλληλα μια αίσθηση αντοχής και καρτερίας, που του επιτρέπει την ψυχραιμότερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση δυσκολιών ή προβλημάτων σε άλλους τομείς της ζωής του. Ενώ, η αγωνιστική -ή και ανταγωνιστική- διάθεση που εγείρεται κατά τη διάρκεια των αθλητικών δοκιμασιών, ενισχύει την αυτοπεποίθηση του ατόμου, το οποίο έχοντας πλέον μια καλύτερη γνώση των δυνατοτήτων του, εμμένει με μεγαλύτερη πίστη στις προσπάθειες και στις επιδιώξεις του.

- Ο αθλητισμός λειτουργεί, άλλωστε, ως πηγή εμπειριών, επιτεύξεων, αλλά και καθημερινών στιγμών εκτόνωσης ή ευχαρίστησης, γεγονός που τον καθιστά σημαντικό αντίβαρο απέναντι σ' εκείνες τις ψυχοφθόρες καταστάσεις που βιώνει το άτομο στον εργασιακό και κοινωνικό του βίο.

Οφέλη σε επίπεδο ηθικής διαμόρφωσης:

- Το άτομο μυείται στην αξία της προσωπικής προσπάθειας και μαθαίνει να εκτιμά τα οφέλη που προκύπτουν από τη συστηματική και κοπιώδη ενασχόληση μ' ένα αντικείμενο. Η ικανοποίηση που λαμβάνει από την επίγνωση ότι σημειώνει σημαντικές επιδόσεις σ' ένα άθλημα, αλλά και οι αλλαγές που βλέπει στη σωματική του διάπλαση, του διδάσκουν πως η επίμοχθη προσπάθεια ανταμείβεται με επιτεύγματα και οφέλη που δεν είναι προσιτά με άλλο τρόπο.

- Αν, μάλιστα, το άτομο συμμετέχει σε κάποιο ομαδικό άθλημα μαθαίνει να συνεργάζεται αρμονικά, καθώς και να δείχνει απεριόριστο σεβασμό στον κόπο και στην προσπάθεια του συναθλητή του, αφού γνωρίζει και το ίδιο πόσο επίμοχθη είναι η διεκδίκηση της νίκης. Ενώ, παράλληλα, έχοντας πάντοτε κατά νου τη διάκριση της ομάδας, αναγνωρίζει και αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν στο πλαίσιο της συλλογικής αυτής προσπάθειας. Κατανοεί, άλλωστε, πως με το να επιχειρήσει να αποποιηθεί τις ευθύνες του ή να τις μεταθέσει σε κάποιον άλλο, θα ζημιώσει την απόδοση της ομάδας του, και άρα τον εαυτό του.

- Ο χώρος του αθλητισμού προσφέρει ιδανικά πρότυπα για τους νέους, καθώς τους ωθεί σε μια δημιουργική ενασχόληση, σε μια γόνιμη αφοσίωση και προσπάθεια, αλλά και στη διεκδίκηση διαρκώς υψηλότερων επιδόσεων. Πρόκειται, άρα, για ένα χώρο πραγματικής διαπαιδαγώγησης, που βρίσκεται στον αντίποδα της αναποτελεσματικής αδράνειας και των εύκολων λύσεων, που οι νέοι συναντούν συχνά γύρω τους.

- Ο αθλητισμός, μάλιστα, οδηγεί στην ανάπτυξη και την εδραίωση ενός ουσιαστικού σεβασμού για τους άλλους ανθρώπους, χωρίς αυτός ο σεβασμός να γνωρίζει σύνορα, εθνικότητες ή άλλες διακρίσεις. Το κοινό ενδιαφέρον και οι κοινές προσδοκίες, λειτουργούν ως ισχυρός συνεκτικός δεσμός, που δεν κάμπτεται από επιμέρους διαφοροποιήσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα θετικών προτύπων που προκύπτουν από το χώρο του αθλητισμού αποτελούν οι συμμετέχοντες στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, οι οποίοι παρά τις πλείστες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν συνεχίζουν την προσπάθειά τους και αποδεικνύουν πως οι άνθρωποι έχουν περισσότερες αντοχές και περισσότερη δύναμη απ' ό,τι πιθανώς πιστεύουν εκείνοι που επιλέγουν την απραξία και την παραίτηση μπροστά στις αντιξοότητες που προκύπτουν στη ζωή τους.

Αρνητικά φαινόμενα στο χώρο του αθλητισμού

- Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού και ειδικότερα του πρωταθλητισμού έχει επιφέρει σημαντικές αλλοιώσεις στο πνεύμα του συναγωνισμού και της ευγενούς άμιλλας, καθώς πλέον το οικονομικό δέλεαρ είναι τέτοιο που ωθεί πολλούς αθλητές στην υιοθέτηση αθέμιτων τακτικών προκειμένου να διασφαλίσουν τη διάκριση και τη νίκη. Παρατηρείται, έτσι, η χρήση αναβολικών ουσιών, για την επίτευξη όλο και καλύτερων επιδόσεων, ο χρηματισμός αθλητικών παραγόντων, για να αντιμετωπίσουν ευνοϊκά κάποια ομάδα, καθώς και γενικότερα φαινόμενα διαφθοράς, με στόχο πάντοτε τη μεγιστοποίηση των κερδών μιας αθλητικής ομάδας ή ενός μεμονωμένου αθλητή.

- Η επιδίωξη του οικονομικού κέρδους έχει αλώσει προ πολλού ακόμη και το σημαντικότερο αθλητικό γεγονός, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που έχουν πλέον μετατραπεί σε μια πολυέξοδη εμπορική δραστηριότητα. Οι «καθαρές» επιδόσεις των αθλητών, καθώς και το πνεύμα ειρήνευσης, που συνόδευαν άλλοτε αυτούς τους αγώνες, έχουν πλέον αντικατασταθεί με ζητήματα όπως είναι τα τηλεοπτικά δικαιώματα, η διαφημιστική προβολή, τα παγκόσμια ρεκόρ -με όποιο κόστος ή τρόπο-, οι διακρατικοί ανταγωνισμοί, αλλά και τα επιμέρους πολιτικά οφέλη από την κατάλληλη εκμετάλλευση ενός τόσο διαδεδομένου και λαοφιλούς γεγονότος.

- Η εμπορευματοποίηση λειτούργησε τελείως αρνητικά ακόμη και σε αθλήματα που κατά παράδοση έχουν πολύ μεγάλη ανταπόκριση στους πολίτες, όπως είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Οι αγώνες που κάποτε αποτελούσαν μια οικογενειακή επιλογή για ψυχαγωγία γεμάτη συγκινήσεις, έχουν τραπεί σ' ένα πεδίο άκρατου ανταγωνισμού, όπου η διαφθορά και τα οικονομικά συμφέροντα καθοδηγούν και καθορίζουν τα αποτελέσματα και τις νίκες.

- Ενώ, παράλληλα, οι φίλαθλοι που κινούνταν παλαιότερα από καθαρή αγάπη για τις αθλητικές τους ομάδες, έχουν τραπεί σε φανατισμένους οπαδούς, που σπεύδουν να εμπλακούν σε βίαιες αναμετρήσεις με τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας, αφαιρώντας από τις αθλητικές αυτές αναμετρήσεις κάθε ψυχαγωγικό και φίλαθλο χαρακτήρα.

Αίτια επικράτησης του φανατισμού και της βίας

- Το ανταγωνιστικό πνεύμα που έχει επικρατήσει στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού, λόγω των οικονομικών συμφερόντων, ωθεί τους παράγοντες των αθλητικών ομάδων σε μια στάση ανοχής -αν όχι και στήριξης- απέναντι στο φανατισμό των οπαδών. Οι οπαδοί αποτελούν αφενός πηγή εσόδων -αγορά εισιτηρίων και εμπορικών ειδών με το λογότυπο της ομάδας, στοιχήματα κ.ά.- κι αφετέρου μέσω των τοπικών συνδέσμων κάθε ομάδας αποτελούν έναν ανέξοδο τρόπο ενίσχυσης και διατήρησης του πλήθους υποστηρικτών της. Μη θέλοντας, επομένως, οι ομάδες να χάσουν αυτά τα οφέλη, επιτρέπουν ή έστω ανέχονται τις συχνές παρεκτροπές των οπαδών τους.

- Το ίδιο ανταγωνιστικό πνεύμα, άλλωστε, εξωθεί τις ομάδες στη διεκδίκηση με κάθε τρόπο της νίκης, γεγονός που δυναμιτίζει το κλίμα στο πλαίσιο των αγώνων και ενισχύει το φανατισμό των οπαδών.

- Οι οπαδοί καταφεύγουν στις ομάδες και τις υποστηρίζουν με αφοσίωση, αναζητώντας συχνά ένα μέσο κοινωνικοποίησης∙ ένα χώρο χαμηλών απαιτήσεων στον οποίο να μπορούν να ενταχθούν και να αισθανθούν πως ανήκουν. Η απουσία λοιπών ενδιαφερόντων ή ουσιαστικών προσωπικών επιδιώξεων, αφήνει το άτομο έκθετο σε αντίστοιχες επιρροές που το δελεάζουν με την υπόσχεση της συντροφικότητας και της αποδοχής. Έτσι πολλοί νέοι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να βρουν την ασφάλεια της ομαδικής δράσης και συνύπαρξης, για να καλύψουν συναισθηματικές ελλείψεις, αλλά και την υποτυπώδη προσωπικότητά τους, γίνονται μέλη αθλητικών συνδέσμων, και καταφεύγουν ακόμη και σε βιαιότητες προκειμένου να αναδείξουν την προθυμία και την αφοσίωσή τους και να προασπίσουν τη θέση τους σε αυτούς.

- Η παρουσία των οπαδών στους αγώνες -ιδίως εκείνων που αποτελούν πολυπληθείς παρέες από τους κατά τόπους αθλητικούς συνδέσμους- μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε βίαιες παρεκτροπές, καθώς η ένταση κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλά και η επιθυμία να προβληθούν μπροστά στους «φίλους» τους, τούς ωθεί σε αναποτελεσματικές συμπεριφορές. Είναι, μάλιστα, τέτοια η πίεση που ασκεί η μαζική δράση, ώστε η ψυχολογία του όχλου επηρεάζει και παρασύρει ακόμη κι εκείνους που είναι πιο μετριοπαθείς και πιο ψύχραιμοι.

- Είναι σημαντικό, άλλωστε, να έχουμε υπόψη μας πως τις περισσότερες φορές οι βίαιοι οπαδοί των ομάδων μεταφέρουν στο χώρο του γηπέδου τα δικά τους προβλήματα και τις δικές τους εντάσεις. Η ανεργία, οι οικονομικές δυσκολίες, τα οικογενειακά και προσωπικά προβλήματα, αποτελούν ένα ψυχολογικό φορτίο που απαιτεί μια διέξοδο εκτόνωσης, ένα ξέσπασμα, έστω κι αν αυτό προκύπτει στο πλαίσιο ενός αθλητικού αγώνα και εις βάρος άλλων οπαδών. Οι νέοι αυτοί οπαδοί μη έχοντας τη δυνατότητα να εκφράσουν την απογοήτευση και τις εντάσεις τους σ' εκείνους που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία των σύγχρονων δεινών οικονομικών συνθηκών, επιλέγουν την καταφυγή στην τυφλή βιαιότητα, χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο επιζήμια είναι η εκτόνωση που επιδιώκουν. Εμφανής είναι εδώ η ελλιπής παιδεία των νέων αυτών, όπως και η απουσία μιας κατάλληλης αγωγής και καλλιέργειας, ώστε να έχουν τη δυνατότητα της αυτοσυγκράτησης, αλλά και του σεβασμού απέναντι στους άλλους ανθρώπους.

- Ενισχυτικά στην εμφάνιση αυτών των αρνητικών φαινομένων λειτουργεί και η στάση ανοχής της Πολιτείας, που αντιμετωπίζει με επιείκεια ή και με αδιαφορία ανάλογα περιστατικά. Ενώ είναι προφανές πως αν τιμωρούσε με μεγάλη αυστηρότητα κάθε τέτοιο ξέσπασμα βίας, θα είχε διαφοροποιηθεί εδώ και καιρό η συμπεριφορά των οπαδών.

Τρόποι για την αποκατάσταση των αρνητικών πτυχών του αθλητισμού

- Είναι σαφές πως πολλά από τα αρνητικά σημεία στο χώρο του αθλητισμού έχουν προκύψει από την εμπορευματοποίηση του επαγγελματικού αθλητισμού και του πρωταθλητισμού. Με δεδομένο, όμως, το γεγονός ότι πλέον οι επαγγελματίες αθλητές αντιμετωπίζονται ως διασημότητες και μπορούν να αποκομίσουν τεράστια χρηματικά ποσά από την εκμετάλλευση του ονόματος και της εικόνας τους, μέσω κυρίως της προώθησης προϊόντων, γίνεται αντιληπτό πως είναι δύσκολο να επιδιωχθεί μια επιστροφή σε πιο αθώες -και άρα λιγότερο προσοδοφόρες- εποχές. Η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού είναι πια μη αναστρέψιμη, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τις νέες συνήθειες στο χώρο αυτό, όπως είναι η χρήση αναβολικών και η διαφθορά. Εκείνο που απαιτείται, βέβαια, είναι μια εντατικοποίηση των σχετικών ελέγχων, αλλά και μια αυξημένη αυστηρότητα στην αντιμετώπιση των σχετικών κρουσμάτων.

- Οι αθλητές μπορούν να αποζητούν τα οικονομικά οφέλη της διασημότητας και των επιτυχιών τους, αλλά θα πρέπει να το κάνουν αυτό μέσα από καθαρές νίκες και κυρίως μέσα από την προσωπική τους προσπάθεια, χωρίς την τεχνητή ενίσχυση των αναβολικών ουσιών. Το ζητούμενο, όμως, είναι διττό, καθώς απαιτείται αφενός η συμβολή της Πολιτείας, ώστε να μην γίνονται ανεκτές τέτοιες αθέμιτες παρεκτροπές, κι αφετέρου η απόκτηση από τους αθλητές εκείνου του ήθους κι εκείνης της συνείδησης, που να τους ωθεί στο να απορρίπτουν κάθε ανάλογη παρανομία.

- Η καλλιέργεια και η εδραίωση μιας ορθής και άρτιας ηθικής στους νέους αθλητές μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από την κατάλληλη πνευματική αγωγή, ώστε να είναι εφικτή η έγκαιρη δημιουργία αντιστάσεων απέναντι στα κελεύσματα του -εύκολου- πλουτισμού και της διασημότητας. Οι νέοι αθλητές θα πρέπει να εκτιμήσουν πρωτίστως την ομορφιά και τα οφέλη του αθλητισμού, ώστε να στραφούν στην υπηρέτηση του καθαρού αθλητισμού και όχι στη με κάθε μέσο διεκδίκηση της διάκρισης, με μόνο κίνητρο το κέρδος.

- Την ισχυροποίηση του ορθού αθλητικού πνεύματος και την επιδίωξη επιτυχιών που να βασίζονται καθαρά και μόνο στην προσωπική προσπάθεια, μπορούν να ενισχύσουν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αφενός με την προβολή εκείνων των αθλητών που αποδεδειγμένα έχουν σημειώσει καθαρές διακρίσεις κι αφετέρου με τη στηλίτευση των φαινομένων διαφθοράς και εξαπάτησης. Αν, επομένως, οι φορείς αγωγής και παιδείας, η Πολιτεία και τα Μ.Μ.Ε., επιδιώξουν συστηματικά την επιβράβευση των αθλητών που απορρίπτουν τα αναβολικά και τη διαφθορά, τότε θα εδραιωθεί με τον καιρό ένα πιο ενάρετο πνεύμα στον αθλητισμό∙ κάθε αθλητής θα το θεωρεί θέμα αρχής και αξιοπρέπειας να επιτυγχάνει αξιόλογες επιδόσεις βασιζόμενος στην σκληρή προπόνηση και μόνο.

- Η Πολιτεία θα πρέπει από τη μεριά της να επιδιώξει την απαρέγκλιτη εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας, ώστε τόσο η χρήση αναβολικών όσο και φαινόμενα χρηματισμού ή βίας να τιμωρούνται με συνέπεια και αυστηρότητα. Η σταθερή εφαρμογή των νόμων θα λειτουργήσει αποτρεπτικά σε κάθε τέτοια παρεκτροπή και θα επαναφέρει στον αθλητισμό την αναγκαία αξιοπιστία και εμπιστοσύνη.

- Σημαντική είναι, άλλωστε, η ενίσχυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού, που επιτρέπει στους πολίτες, και κυρίως στους νέους, την απόλαυση των αθλητικών δραστηριοτήτων, χωρίς τις εντάσεις, το φανατισμό και τις τεχνητές διακρίσεις, που έχουν τόσο αλλοιώσει τον εμπορευματοποιημένο επαγγελματικό αθλητισμό. Προκύπτει, έτσι, το αίτημα για τη δημιουργία και συντήρηση αθλητικών εγκαταστάσεων σε κάθε δήμο και σε κάθε σχολείο, ώστε οι νέοι να μπορούν να αθλούνται και να αποκτούν συνάμα -μέσα από την αντίστοιχη αγωγή στο πλαίσιο της εκπαίδευσή τους- μια υγιή επαφή με τον αθλητισμό.

- Μέριμνα της πολιτείας θα πρέπει να αποτελέσει η ύπαρξη πλήρους διαφάνειας στα οικονομικά στοιχεία των επαγγελματικών ομάδων, προκειμένου να παρεμποδίζονται περιστατικά χρηματισμού ή άλλης άνομης δραστηριότητας. Κάθε χορηγός, κάθε εμπορικός ή άλλος συνεργάτης των ομάδων, όπως και κάθε οικονομική συναλλαγή των παραγόντων των ομάδων θα πρέπει να τίθεται υπό αυστηρό έλεγχο, ώστε να διαπιστώνεται έγκαιρα η ύπαρξη ύποπτων ή αδικαιολόγητων οικονομικών δοσοληψιών

ΠΗΓΗ: https://blogs.sch.gr/atsakireli/2020/01/14/athlitismos-olympismos/ 

ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Επιδράσεις της τεχνολογίας στην εκπαίδευση

Η εκπαιδευτική διαδικασία αλλάζει με την εισβολή της Τεχνολογίας και της Πληροφορικής στον χώρο της. Η σχέση διδάσκοντος - διδασκόμενου διαμορφώνεται κατάλληλα ώστε να υπάρχει επικοινωνία και συνεργασία, αποβλέποντας σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Ο μονόλογος δίνει τη θέση του στη συλλογική διαδικασία, αλλάζοντας τον ρόλο του εκπαιδευτή από «αυθεντία» σε έμπειρο και επιδέξιο διαμεσολαβητή της γνώσης και εξυψώνοντας τον ρόλου του εκπαιδευομένου στο χώρο της εκπαίδευσης μέσα από τις υποχρεώσεις και τους ρόλους στους οποίους καλείται να ανταποκριθεί.

Θετικά

-Δυνατότητα συνέχισης της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε περιόδους κρίσης (που είναι δύσκολη ή και επώδυνη η πρόσβαση στα σχολεία) μέσα από εκπαιδευτικές πλατφόρμες

• οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών προσφέρουν τη δυνατότητα διευκόλυνσης της διδακτικής και της μαθησιακής διαδικασίας με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους: την ταχύτητα, την απομνημόνευση, την πρόσβαση σε ψηφιακό υλικό με τα εργαλεία αναζήτησης, επεξεργασίας και σύνθεσης γνώσης.

• σε περιβάλλον διαδραστικότητας υπάρχουν νέα εργαλεία εκπαίδευσης και κατάρτισης (π.χ διαδραστικά μαθήματα) που απελευθερώνουν εκπαιδευτικό δυναμικό και υλικό, μειώνουν τον χρόνο εκπαίδευσης και κατάρτισης και έχουν μηδαμινό κόστος κτήσης ή χρήσης για τον εκπαιδευόμενο.

• ο χώρος του σχολείου πλέον δεν αποτελεί τον μοναδικό »ναό» κατοχής και διάθεσης γνώσης αφού πλέον δίνεται στους εκπαιδευόμενους η δυνατότητα να ψάξουν και να βρουν ηλεκτρονικά ότι τους ενδιαφέρει μέσα από ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, sites και εγκυκλοπαίδειες.

• αναδεικνύεται η δυνατότητα συλλογικής έρευνας και αναζήτησης από τους εκπαιδευόμενους, καθώς και η συμμετοχική - μη ιεραρχική - διδασκαλία και η εξατομικευμένη μάθηση.

• υπάρχει μεγάλη δυναμική στην πρόσβαση σε τράπεζες δεδομένων των μαθημάτων μέσω Η/Υ

• καλύτερη εμπέδωση της γνώσης με εικονικά πειράματα ή παρακολούθηση εκπαιδευτικών λογισμικών

Αρνητικά

-Υπάρχουν πάντα οι κίνδυνοι υποκατάστασης του δασκάλου και αποξένωσης του μαθητή από τον εκπαιδευτικό με τη διαμεσολάβηση του υπολογιστή και των δικτύων, αν οι νέες τεχνολογίες εισάγονται μηχανιστικά και όχι με σε σχέση με την εκπαιδευτική πράξη.

-επίσης υπάρχει ο κίνδυνος περαιτέρω τυποποίησης της «διδακτέας ύλης» και ακύρωσης της δημιουργικής αναζήτησης - έρευνας.

-μία απάντηση στο επιχείρημα ότι ο υπολογιστής αυξάνει το επίπεδο της αυτοεκτίμησης του μαθητή, επειδή του δημιουργεί την αίσθηση του ελέγχου της μηχανής, είναι ότι αντίθετα ο υπολογιστής αναπτύσσει μία αίσθηση εξάρτησης, η οποία είναι δυνατό να μειώσει την εμπιστοσύνη του μαθητή στις δικές του δυνάμεις καθώς και την κοινωνική του αποτελεσματικότητα. Έτσι επέρχεται η αδρανοποίηση της μαθητικής κρίσης και σκέψης και ο περιορισμός του ανθρώπινου παράγοντα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται πνευματική υποβάθμιση και κατευθυνόμενη βούληση λόγω της μη κριτικής σκέψης.

-ο υπολογιστής απορροφώντας την προσοχή των παιδιών και ένα μεγάλο μέρος της συναισθηματικής τους ενέργειας, μπορεί να συμβάλει στην κοινωνική τους απομόνωση και στη μοναξιά. Η μάθηση από κοινωνική διαδικασία γίνεται ατομική υπόθεση, ενώ είναι γνωστό ότι η ενσωμάτωση του παιδιού στο κοινωνικό περιβάλλον γίνεται σε μεγάλο βαθμό στο σχολείο και την κοινότητα.

-ενδέχεται ο παραγκωνισμός ανθρωπιστικών σπουδών προς όφελος των θετικών και τεχνολογικών και ο περιορισμός του μαθητή μόνο σε αντικείμενα που τον ενδιαφέρουν

-Η μηχανιστική χρήση του υπολογιστή επιφέρει τη συρρίκνωση του γλωσσικού κώδικα και χρήση συνθηματικού λόγου. Η ανάπτυξη της αντίληψης συντελείται μόνο μέσω οπτικών ερεθισμάτων και εικόνας.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Επιλογικά, η είσοδος της σύγχρονης τεχνολογίας στην εκπαίδευση καθίσταται αναγκαία, καθώς θα κάνει το μάθημα και πιο ενδιαφέρον και τα παιδιά θα μαθαίνουν ευκολότερα. Ωστόσο, κρίνεται σημαντικό να έχουμε υπόψη τις αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην προσωπικότητα του μαθητή όσο και στην ίδια της διδακτική διαδικασία καθώς μπορεί να αναστείλουν την ίδια τη μετάδοση γνώσης.

ΠΗΓΗ:https://www.schooltime.gr/2015/01/15/ekpaideusi-texnilogia-ektheseis-a-likeiou/ 

Μνημεία - Μουσεία

Αρχαιολογικοί χώροι - Μουσεία

Με τον όρο «μνημεία» εννοούμε τα υλικά εκείνα δημιουργήματα παλαιότερων πολιτισμικών περιόδων που έχουν ξεχωριστή ιστορική ή και καλλιτεχνική αξία εφόσον είτε φανερώνουν το επίπεδο ανάπτυξης και τα αισθητικά κριτήρια μιας συγκεκριμένης εποχής είτε με το κάλλος και την καλλιτεχνική αρτιότητά τους αναδεικνύονται σε έργα που συγκινούν διαχρονικά τόσο τους ανθρώπους του τόπου όπου βρίσκονται όσο και τους ανθρώπους κάθε άλλης χώρας.

Πρόκειται, ειδικότερα, για μεμονωμένα κτίσματα ή σύνολα κτισμάτων, που έχουν διασωθεί και διατηρηθεί από προηγούμενη ιστορική στιγμή και παρουσιάζουν αρχαιολογικό ενδιαφέρον.

Με τον όρο μνημείο, πάντως, δηλώνουμε, επίσης, και το οικοδόμημα, τη στήλη, το άγαλμα ή όποιας άλλης μορφής γλυπτό, το οποίο δημιουργείται προς τιμήν και ανάμνηση προσώπου που έχει πεθάνει ή σημαντικού γεγονότος.

Η ιδιαίτερη σημασία των μνημείων

Πηγή ιστορικών γνώσεων - Πληρέστερη κατανόηση της ιστορικής περιόδου στην οποία ανήκουν: Πέρα από τις ειδικές γνώσεις και πληροφορίες που αντλούν οι επιστήμονες μέσα από την ενδελεχή μελέτη των μνημείων, ακόμη κι ο απλός επισκέπτης μπορεί να αποκομίσει σημαντικές γνώσεις μέσα από την επαφή του με αυτά. Ένα μνημείο, είτε έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, όπως είναι οι ναοί, είτε σχετίζεται με την κοσμική εξουσία, όπως είναι ένα ανάκτορο, είτε σχετίζεται με την τέχνη και τον πολιτισμό, όπως είναι για παράδειγμα το Ωδείο του Ηρώδου του Αττικού, επιτρέπει στον επισκέπτη να αντιληφθεί το επίπεδο τεχνογνωσίας των ανθρώπων που το δημιούργησαν, το μέγεθος της οικονομικής δαπάνης που απαιτήθηκε, τα αισθητικά κριτήρια της εποχής, αλλά και την αξία που αναγνώριζαν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής στους θεούς, στους βασιλείς, στην τέχνη και στην πολιτεία τους εν γένει.

Ο επισκέπτης ενός μνημείου, ακόμη κι αν έχει προηγουμένως μελετήσει τα σχετικά ιστορικά στοιχεία, μόνο όταν το αντικρίζει από κοντά μπορεί να εκτιμήσει την πραγματική του αξία και να συνειδητοποιήσει την έκταση των εργασιών που χρειάστηκαν για τη δημιουργία του. Έτσι, η άμεση αυτή επαφή με το μνημείο προσφέρει ουσιαστική κατανόηση του χώρου και της λειτουργικότητάς του, της αισθητικής αξίας του μνημείου, αλλά και του μεγέθους του, κατά τρόπο που η απλή παράθεση πληροφοριών σ' ένα βιβλίο δεν θα μπορούσε ποτέ να προσφέρει.

Ενίσχυση του ενδιαφέροντος για την ιστορία του τόπου: Ο επισκέπτης ενός μνημείου, ερχόμενος σ' επαφή με τη δημιουργικότητα και τις τεχνικές ικανότητες ανθρώπων που έζησαν εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια πριν, εμπνέεται από τη δυναμική τους και συχνά επιθυμεί να μελετήσει διεξοδικότερα τις ιστορικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που επικρατούσαν κατά την περίοδο δημιουργίας του εκάστοτε μνημείου. Αποκτά πιο ουσιαστικό ενδιαφέρον για την ιστορία του τόπου του και για τις εξελίξεις εκείνες που επέτρεψαν στους προγόνους του να φτάσουν σ' ένα τόσο υψηλό οικονομικό και πνευματικό επίπεδο, ώστε να είναι σε θέση να φτιάχνουν έργα που εντυπωσιάζουν ακόμη και σήμερα με την αρχιτεκτονική και αισθητική τους αρτιότητα.

Προκύπτει επί της ουσίας μια ξεχωριστής αξίας διασύνδεση ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, καθώς τα μνημεία αυτά φανερώνουν αφενός τις πνευματικές κορυφώσεις περασμένων ιστορικών περιόδων, που κάποτε μοιάζουν δυσεπίτευκτες ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα τεχνογνωσίας και υλικοτεχνικής υποδομής, κι αφετέρου αποτελούν ένα διαρκές κάλεσμα προς τους ανθρώπους του παρόντος να διεκδικήσουν μια νέα ανοδική πορεία για τον τόπο και τη χώρα τους.

Διατήρηση και ισχυροποίηση της εθνικής συνείδησης: Τα μνημεία ενός τόπου και κυρίως εκείνα που συνδέονται με τις πολύ παλαιότερες ιστορικές περιόδους ενός έθνους αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της πορείας και της δυναμικής ενός λαού. Όποιες κι αν είναι οι συνθήκες του παρόντος, τα μνημεία υπενθυμίζουν συνεχώς την εξελικτική δύναμη του έθνους και τα μεγάλα του επιτεύγματα. Επιτρέπουν σε κάθε νέο μέλος της πολιτείας να αποκτά συναίσθηση της σημαντικής ιστορικής πορείας που έχει διανύσει το έθνος του, και του προσφέρουν, έτσι, πεποίθηση και πίστη στις δημιουργικές δυνάμεις του λαού στον οποίο ανήκει.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, για παράδειγμα, ακόμη κι όταν ο ελληνικός λαός βίωνε εξαιρετικά επώδυνες ιστορικές περιόδους, όπως υπήρξε η παρατεταμένη περίοδος της τουρκοκρατίας, τα εκπληκτικά μνημεία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, όπως είναι ο Παρθενώνας στην Αθήνα, θύμιζαν διαρκώς στους ανθρώπους της χώρας την ξεχωριστή τους εθνολογική ταυτότητα και τους ενέπνεαν αισθήματα καρτερίας, μα και εθνικής υπερηφάνειας, προκειμένου όχι μόνο ν' αντέξουν τα δύσκολα χρόνια της δουλείας, αλλά και να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στην ανεξαρτησία.

Αντιστοίχως, σε κάθε περίοδο της ελληνικής ιστορίας, αλλά ακόμη και σήμερα, οι Έλληνες αντλούσαν και συνεχίζουν να αντλούν ψυχική δύναμη από τα μνημεία του μακραίωνου πολιτισμού τους, καθώς συνειδητοποιούν κάθε φορά πως ανήκουν σ' ένα έθνος που έχει επιδείξει υψηλή πνευματική ανάπτυξη και αξιοθαύμαστη αντοχή απέναντι στις ποικίλες δυσκολίες που έχει κατά καιρούς κληθεί ν' αντιμετωπίσει. Τα μνημεία, επομένως, δεν είναι απλώς υλικά δημιουργήματα∙ είναι κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας και πηγή συνεχούς παρώθησης για τους ανθρώπους αυτού του τόπου.

[Απεικονίζοντας τους πολιτισμούς, τους μύθους και τις θρησκείες, οι οποίες άνθισαν στην Ελλάδα για μια περίοδο μεγαλύτερη των χιλίων ετών, η Ακρόπολη περιλαμβάνει τέσσερα από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα της κλασσικής Ελληνικής περιόδου, τον Παρθενώνα, τα Προπύλαια, το Ερέχθειο και τον ναό της Αθηνάς Νίκης, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν σύμβολα της ιδέας της παγκόσμιας κληρονομιάς.]

Τα μνημεία κάθε τόπου αποτελούν μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς: Πολλά από τα μνημεία του ελληνικού χώρου ανήκουν στα καλύτερα παραδείγματα της δημιουργικής ευφυΐας του ανθρώπου. Αποτελούν τεκμήρια μιας σημαντικής ανταλλαγής ανθρώπινων αξιών και παρέχουν μια μοναδική ή τουλάχιστον εξαιρετική μαρτυρία μιας πολιτισμικής παράδοσης ή ενός πολιτισμού που ζει ακόμα. Είναι άμεσα συνδεδεμένα με σημαντικά στάδια της ανθρώπινης ιστορίας και για το λόγο αυτό έχουν εξέχουσα οικουμενική αξία και αποτελούν τμήμα της κοινής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.

Τα μνημεία, επομένως, αν και εύλογα αποτελούν πηγή εθνικής υπερηφάνειας, δεν παύουν εντούτοις ν' ανήκουν στο σύνολο της ανθρωπότητας, εφόσον οι αξίες που εκπροσωπούν, η ιστορική τους διαδρομή, ο συμβολικός τους χαρακτήρας και η καλλιτεχνική τους αξία, λειτουργούν ως δεσμοί συνοχής για όλους τους ανθρώπους και ως διαρκές κάλεσμα για ειρηνική συνύπαρξη.

Πηγές αισθητικής απόλαυσης και αγωγής: Τα μνημεία προσφέρουν στους επισκέπτες τους μια ιδιαίτερη αισθητική εμπειρία, καθώς αποτελούν συνήθως έργα υψηλής τεχνικής και αισθητικής αρτιότητας. Σε αντίθεση με τα συνήθη κτίσματα ενός αστικού τοπίου, τα μνημεία παλαιότερων ιστορικών περιόδων έχουν τη δική τους ταυτότητα που αντανακλά τελείως διαφορετικές αντιλήψεις για τη λειτουργικότητα, το μέγεθος και τη συνολική εικόνα ενός οικοδομήματος.

Προσέλκυση τουριστών: Τα μνημεία, όπως και πολλοί αρχαιολογικοί χώροι, αποτελούν ισχυρούς τουριστικούς πόλους, καθώς άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο θέλουν να δουν και να θαυμάσουν από κοντά δημιουργήματα και έργα τέχνης που έχουν τεράστια ιστορική και καλλιτεχνική αξία. Αυτό σημαίνει πως η σωστή και συστηματική προβολή αυτών των μνημείων μπορεί να προσφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη για τη χώρα, μιας και οδηγεί στη σταθερή προσέλκυση εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών σε ετήσια βάση.

Είναι προφανές, για παράδειγμα, πως ο Παρθενώνας, που έχει ταυτιστεί με τη μεγαλειώδη ιστορία των αρχαίων Ελλήνων κι η εικόνα του οποίου είναι γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο, αποτελεί ένα ανεπανάληπτο έργο τέχνης και τεχνικής που για πολλούς ανθρώπους συνιστά από μόνο του ένα σπουδαίο λόγο για να επισκεφτούν την Ελλάδα. Είναι, όμως, εξίσου προφανές πως για να μπορούν να αξιοποιηθούν τουριστικά τα ποικίλα μνημεία που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο, θα πρέπει αφενός να συντηρούνται και να φυλάσσονται συστηματικά, κι αφετέρου η χώρα να έχει τις κατάλληλες υποδομές και την αρμόζουσα στάση απέναντι στους επισκέπτες της, ώστε εκείνοι να αξιολογήσουν θετικά το ταξίδι τους στην Ελλάδα και να θελήσουν να το επαναλάβουν.

Προτάσεις για τη διασφάλιση μιας ποιοτικής επαφής με τα μνημεία

Η επαφή των πολιτών και ιδίως των νέων ανθρώπων με τα μνημεία του πολιτισμού μας δεν θα πρέπει να περιορίζεται σε τυπικές επισκέψεις στο πλαίσιο κάποιας εκπαιδευτικής εκδρομής, αλλά θα πρέπει να αποκτά τον χαρακτήρα μιας ουσιαστικότερης γνωριμίας, προκειμένου να προκύπτει και το αναγκαίο αίσθημα σεβασμού και εκτίμησης απέναντι στα εξέχουσας σημασίας αυτά οικοδομήματα και έργα τέχνης. Ζητούμενο είναι οι πολίτες της χώρας, από μικρή ήδη ηλικία, να κατανοούν πλήρως πως τα ιστορικά αυτά μνημεία έχουν ανεκτίμητη αξία και πως αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας, και να φροντίζουν έτσι με την ενεργή στάση τους για την προστασία και την ορθή προβολή τους.

Εκπαιδευτικές δράσεις

Ιστορική μελέτη των μνημείων: Προκειμένου οι μαθητές να κατανοήσουν την αξία που έχουν τα διασωθέντα μνημεία που υπάρχουν διάσπαρτα σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο και να αποκτήσουν τον επιδιωκόμενο σεβασμό απέναντι σε αυτά -έστω κι αν ορισμένα δεν είναι πια άρτια και δεν εμπνέουν το δέος που ενέπνεαν στην αρχική τους μορφή-, είναι σημαντικό να διερευνάται επαρκώς τόσο η λειτουργικότητά τους όσο και η στενή διασύνδεση με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της εποχής. Η γνωριμία μ' έναν ναό της αρχαιότητας, για παράδειγμα, θα πρέπει να αναδεικνύει την ιδιαίτερη βαρύτητα του θρησκευτικού συναισθήματος για τους πολίτες εκείνης της περιόδου, και, άρα, το πόσο κεντρικό ρόλο διαδραμάτιζε στη ζωή τους η απόδοση τιμών στους θεούς.

Θα πρέπει, συνάμα, να γίνεται κατανοητό πως η κατασκευή κάθε μνημείου φανερώνει το επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης που είχε επιτευχθεί, αλλά και το επίπεδο τεχνογνωσίας, όπως και πιθανές πολιτισμικές αλληλεπιδράσεις με άλλους λαούς. Ενώ, για τα κορυφαία μνημεία του ελληνισμού, είναι αναγκαία η διερεύνηση της ιστορικής πορείας τους∙ της μακροχρόνιας προσπάθειας για την κατασκευή τους, τις πιθανές φθορές ή καταστροφές και τις προσπάθειες ανακατασκευής και διαφύλαξής τους. Χρειάζεται, δηλαδή, μια σε βάθος μελέτη του κάθε μνημείου, ώστε οι μαθητές να κατανοούν αφενός την ιδιαίτερη αξία τους κι αφετέρου πως η διατήρηση των μνημείων δεν είναι αποτέλεσμα τυχαίων συγκυριών, αλλά συνειδητού σεβασμού από τους ανθρώπους όλων των προηγούμενων χρόνων, που κατανοούσαν την αξία του έργου που είχαν απέναντί τους.

Επισκέψεις στα μνημεία και στους αρχαιολογικούς χώρους: Το πιο αποτελεσματικό μέσο για τη συνειδητοποίηση της ιδιαιτερότητας ενός μνημείου είναι η δια ζώσης επαφή με αυτό. Επαφή, βέβαια, που θα πρέπει να γίνεται όχι με τη λογική ενός βιαστικού περάσματος, αλλά με την προοπτική να διαπιστωθούν όλα όσα έχουν ήδη αναλυθεί και παρουσιαστεί στο πλαίσιο του μαθήματος. Η επίσκεψη σ' ένα μνημείο δεν θα πρέπει να γίνεται χωρίς να έχει προηγηθεί μια ουσιαστική παρουσίαση καίριων πληροφοριών για τη δημιουργία και το ρόλο του στη ζωή των ανθρώπων της εποχής του.

Βιωματική επαφή με τα μνημεία: Πολλαπλά ωφέλιμη για την κατανόηση της αξίας ενός μνημείου και για τη βάθυνση του σεβασμού προς αυτό είναι η παροχή δυνατότητας στους νέους ανθρώπους να κινηθούν σε αυτό και να το «χρησιμοποιήσουν» σύμφωνα με το σκοπό κατασκευής του. Μια μαθητική θεατρική παράσταση σ' ένα αρχαίο θέατρο είναι η ιδανική ευκαιρία για να αντιληφθούν οι μαθητές το πώς η δόμησή του εξυπηρετεί τις ανάγκες της ακουστικής, καθώς και να αισθανθούν την ξεχωριστή συγκίνηση που προκαλεί η επίγνωση πως κινούνται και δρουν σ' ένα χώρο που έχει υποδεχτεί στο παρελθόν τη διδασκαλία σημαντικών δραματικών έργων.

Ερευνητικές εργασίες: Είναι σημαντικό να αξιοποιείται η επωφελής για τους μαθητές ενεργητική συμμετοχή στην αναζήτηση της γνώσης μέσα από την ανάθεση ερευνητικών εργασιών σε σχέση με τα σημαντικά μνημεία της χώρας ή της περιοχής όπου διαμένουν. Οι μαθητές θα έχουν έτσι τόσο την ευκαιρία να έρθουν σ' επαφή με πλήθος πληροφοριών για το μνημείο που μελετούν όσο και να συνειδητοποιήσουν τις ποικίλες πτυχές υπό το πρίσμα των οποίων εξετάζεται ένα μνημείο (σε ποια ιστορική περίοδο κατασκευάστηκε, ποιες ήταν οι τεχνικές προδιαγραφές του, το πιθανό κόστος κατασκευής, ο σκοπός που εξυπηρετούσε, η σημασία που είχε για τους ανθρώπους της εποχής, ο αντίκτυπος του μνημείου σε μεταγενέστερες περιόδους κ.ά.).

Η συνεισφορά της πολιτείας

Καίριας σημασίας για την πληρέστερη δυνατή επαφή των πολιτών με τα διάφορα μνημεία είναι φυσικά η ορθή δράση της πολιτείας που έχει την ευθύνη για τη διαφύλαξη και την ανάδειξή τους. Έτσι, η πολιτεία οφείλει:

- να διασφαλίζει πως τα μνημεία μπορούν να δέχονται επισκέπτες, να είναι δηλαδή επισκέψιμα, χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια των ανθρώπων ή των μνημείων∙

- να είναι συντηρημένα και φυλασσόμενα, και φυσικά να υπάρχουν στον περιβάλλοντα χώρο οι αναγκαίες υποδομές για την υποδοχή επισκεπτών.

- να λαμβάνει κάθε μέτρο για τη διαφύλαξη του περιβάλλοντα χώρου, ώστε να αναδεικνύεται το κάλλος του μνημείου, χωρίς αυτό να υπονομεύεται από την παραμέληση του γύρω χώρου ή τυχόν ακαλαίσθητες γειτνιάζουσες κατασκευές.

- να μεριμνά για την κατάλληλη προβολή των μνημείων, φροντίζοντας όχι μόνο το ίδιο το μνημείο αλλά και το χώρο γύρω από αυτό.

- να προωθεί την προβολή των μνημείων μέσω του διαδικτύου με σχετικές πληροφοριακές ιστοσελίδες, όπου το κοινό αφενός θα βρίσκει τις αναγκαίες πληροφορίες κι αφετέρου θα παρακινείται από την ποιότητα της παρουσίασης προκειμένου να επισκεφτεί από κοντά τα επιμέρους μνημεία.

- να πραγματοποιούνται υπό την εποπτεία των Δήμων τιμητικές εκδηλώσεις για τα μνημεία του κάθε τόπου, όπως και περιηγήσεις σε αυτά με τη συνδρομή έμπειρων ξεναγών, ώστε οι πολίτες να λαμβάνουν ουσιαστική ενημέρωση και να κατανοούν πληρέστερα την αξία του κάθε μνημείου.

Μουσεία

Εξίσου σημαντικά για τη γνωριμία με το παρελθόν και τις αξιοσημείωτες επιτεύξεις προηγούμενων ιστορικών περιόδων είναι και τα εκθέματα που φιλοξενούνται στα διάφορα μουσεία της χώρας. Ποικίλα έργα τέχνης και αντικείμενα που φανερώνουν την αισθητική αντίληψη, τις δεξιότητες και την τεχνική πρόοδο του παρελθόντος, φέρνουν τους επισκέπτες σ' επαφή με διάφορες εκφάνσεις του καθημερινού βίου, της θρησκευτικότητας, του στρατιωτικού εξοπλισμού και της γενικότερης δράσης των ανθρώπων που έζησαν σε προγενέστερες περιόδους.

Αν και σε σύγκριση με τα μνημεία πρόκειται για έργα πολύ μικρότερης κλίμακας, το πλήθος των πληροφοριών που αντλούνται από αυτά είναι εντυπωσιακός. Το κέρδος, επομένως, που προκύπτει από την επαφή με τα έργα αυτά είναι δεδομένο, γι' αυτό και θα πρέπει να λαμβάνεται, όπως και στην περίπτωση των μνημείων, αντίστοιχη μέριμνα από τους φορείς εκπαίδευσης, προκειμένου οι νέοι να επισκέπτονται τα μουσεία και να αποκτούν ενεργό ενδιαφέρον για τα έργα που φιλοξενούνται σε αυτά.

ΠΗΓΗ: https://latistor.blogspot.com/2016/08/blog-post_20.html 

Κλωνοποίηση - Βιοηθική - Γενετική

Η περίπτωση της Dolly

Το 1997, όταν οι ερευνητές του Ινστιτούτου Roselin της Σκωτίας ανακοίνωσαν ότι κλωνοποίησαν ένα πρόβατο, το νέο έκανε αμέσως το γύρο του κόσμου με πηχυαίους τίτλους. Το πρόβατο Dolly δημιουργήθηκε, όταν ο πυρήνας ενός κυττάρου του μαστικού αδένα ενός εξάχρονου πρόβατου τοποθετήθηκε στο ωάριο ενός άλλου πρόβατου. Από το ωάριο είχε προηγουμένως αφαιρεθεί ο πυρήνας. Το έμβρυο το οποίο δημιουργήθηκε ύστερα από 3-4 διαιρέσεις εμφυτεύτηκε στη μήτρα θετής μητέρας-προβατίνας, η οποία γέννησε τη Dolly. Η δημιουργία της Dolly δεν προξένησε έκπληξη στους βιολόγους όσο στον υπόλοιπο κόσμο, επειδή είχε προηγηθεί κλωνοποίηση αμφιβίων από την αρχή της δεκαετίας του 1960. Παρόμοια τεχνική χρησιμοποιήθηκε και για την κλωνοποίηση θηλαστικών.

Κλωνοποίηση: Τεχνική με την οποία είναι δυνατόν να αναπαραχθούν γενετικά όμοιοι οργανισμοί προς ένα αρχικό (ζώο ή φυτό) με την παρέμβαση στη γενετική δομή ενός κυττάρου του (ωαρίου)∙ εφαρμόζεται ήδη (επιτυχώς) στα ζώα, όχι όμως και στον άνθρωπο, επειδή γεννά ηθικά και κοινωνικά προβλήματα σχετικά με τον κίνδυνο γενετικής ομοιομορφίας και επέμβασης στη δημιουργία ενός ορισμένου τύπου ανθρώπων.

Η κλωνοποίηση είναι η δημιουργία ενός οργανισμού που είναι το γενετικό αντίγραφο ενός άλλου. Αυτό σημαίνει ότι οι δύο οργανισμοί μοιράζονται ακριβώς το ίδιο DNA.

Βιοηθική: Η μελέτη των ηθικών προβλημάτων που γεννά η σύγχρονη τεχνολογία, η ιατρική και η γενετική και κυρίως η ανθρώπινη παρέμβαση στη βιολογική διαδικασία (λ.χ. η κλωνοποίηση, η ευθανασία, ο έλεγχος των γεννήσεων κ.ά.).

Γενετική: Ο επιστημονικός κάδος της βιολογίας που έχει ως αντικείμενο μελέτης τους μηχανισμούς και τις δομές των κληρονομικών χαρακτηριστικών και της διαφοροποίηση των οργανισμών.

Οφέλη από την εξέλιξη της Γενετικής και της Κλωνοποίησης

- Αντιμετώπιση ασθενειών. Η έρευνα στον τομέα της Γενετικής αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να προκύψουν στο μέλλον τρόποι αντιμετώπισης κληρονομικών ασθενειών, ίσως και άλλων σοβαρών παθήσεων, διασφαλίζοντας έτσι τη βελτίωση του επιπέδου υγείας των ανθρώπων. Η διαρκής επιθυμία των ανθρώπων για σημαντική επιμήκυνση του προσδόκιμου ζωής, θα μπορούσε, άρα, να βρει την εκπλήρωσή της, προσφέροντας ζωή μεγαλύτερης διάρκειας με πολύ καλύτερη ποιότητα υγείας.

- Ενίσχυση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Με τη συνδρομή της Γενετικής, αλλά και της κλωνοποίησης, είναι εφικτή η δημιουργία ανθεκτικότερων γεωργικών προϊόντων, όπως και ζώων που είναι λιγότερο ευάλωτα σε ορισμένες ασθένειες. Μια τέτοια προοπτική έχει ιδιαίτερη αξία καθώς θα μπορούσε να σημάνει πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση των επισιτιστικών προβλημάτων που ταλανίζουν αρκετές περιοχές του πλανήτη.

- Διαφύλαξη σπάνιων ζώων που κινδυνεύουν να εξαφανισθούν. Η κλωνοποίηση μπορεί επίσης να συνεισφέρει στην προστασία από την εξαφάνιση διάφορων ζώων του πλανήτη μας. Στις καταψύξεις πολλών ζωολογικών κήπων υπάρχουν κατεψυγμένα ωάρια και σπερματοζωάρια ή έμβρυα ζώων που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Πυρήνες από αυτά τα κύτταρα μπορούν να μεταφερθούν σε απύρηνα ωοκύτταρα του είδους που μας ενδιαφέρει και στη συνέχεια να κυοφορηθούν στο ίδιο ή σε συγγενικό είδος ζώου.

- Διευκόλυνση της παραγωγής σημαντικών για τον άνθρωπο φαρμάκων. Η κλωνοποίηση είναι πολύ χρήσιμη στον πολλαπλασιασμό διαγονιδιακών ζώων. Η δημιουργία ενός διαγονιδιακού ζώου που παράγει για παράδειγμα τον ανθρώπινο παράγοντα πήξης του αίματος, για παράδειγμα, κοστίζει 1-2 εκατομμύρια ευρώ. Με κλωνοποίηση μπορούν εύκολα να παραχθούν πολλά πανομοιότυπα ζώα και έτσι ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες του φαρμάκου.

- Εμπλουτισμός των ιατρικών γνώσεων. Μέσω των ερευνών που γίνονται στον τομέα της Γενετικής, όπως και της κλωνοποίησης, οι επιστήμονες έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα τους μηχανισμούς της κληρονομικότητας, της αντίδρασης του οργανισμού στις διάφορες τροποποιητικές παρεμβάσεις

Κίνδυνοι και προβληματισμοί απέναντι στη Γενετική και την κλωνοποίηση

- Το ενδεχόμενο κλωνοποίησης ανθρώπων, που έλαβε διαστάσεις μετά τη δημοσιοποίηση της κλωνοποίησης του πρώτου ζώου, έφερε γρήγορα τη διεθνή κοινότητα αντιμέτωπη με τους σοβαρότατους ηθικούς προβληματισμούς που προκαλούσε μια τέτοια προοπτική. Η αντίδραση των κρατών, όπως και των πολιτών, ήταν σαφώς αρνητική και είχε ως συνέπεια την ψήφιση διεθνών συμβάσεων, αλλά και επιμέρους εθνικών νομοθεσιών, που απαγορεύουν ρητά μια τέτοια διαδικασία. Υποστηρίζεται ότι η δημιουργία ενός ανθρώπινου κλώνου θα συνιστούσε δραστική παρέμβαση στη φυσική διαδικασία και θα παραγνώριζε πλήρως την ηθική διάσταση και την αξιοπρέπεια του νέου αυτού δημιουργήματος, που θα αποτελούσε το ακριβές αντίγραφο ενός άλλου ανθρώπου.

- Αντίστοιχα, το ενδεχόμενο γενετικών παρεμβάσεων, προκειμένου να γεννιούνται άνθρωποι με ορισμένα χαρακτηριστικά, χάρη στις δυνατότητες της Γενετικής, αποτέλεσε ένα ακόμη θέμα που προκάλεσε, εύλογα, αντιδράσεις. Θεωρείται από πολλούς ότι οι προ κυήσεως γενετικές παρεμβάσεις, ώστε να εξαλειφθούν συγκεκριμένες κληρονομικές ασθένειες είναι θεμιτές, δεν μπορούν εντούτοις να γίνονται αποδεκτές παρεμβάσεις που θα αποσκοπούν στην «κατά παραγγελία» επιλογή ορισμένων χαρακτηριστικών, μιας, γιατί έτσι -για κάποιους-είναι προφανής η παρέκκλιση σε ρατσιστικής φύσης νοοτροπίες, με την έκφραση προτίμησης σ' ένα συγκεκριμένο ανθρώπινο τύπο.

- Η δυνατότητα ασφαλούς ανάγνωσης του γενετικού κώδικα των ανθρώπων και η εξαγωγή έγκυρων συμπερασμάτων για την πορεία που θα ακολουθήσει τόσο σε επίπεδο σωματικής υγείας, όσο και σε ό,τι αφορά τις νοητικές του ικανότητες, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια εκ των προτέρων «ρατσιστική» κατάταξη των ανθρώπων -ήδη από τη στιγμή της γέννησής τους- σε ανθρώπους αυξημένων προοπτικών και ανθρώπους χαμηλής μελλοντικής απόδοσης, προδικάζοντας και προαποφασίζοντας, έτσι, τη θέση που θα πρέπει να έχει κάθε άνθρωπος στη μελλοντική κοινωνία.

- Οι παρεμβάσεις που ήδη γίνονται σε ζώα και φυτά, κι οποίες αποσκοπούν στην αύξηση της παραγωγής μέσω της δημιουργίας πιο ανθεκτικών ποικιλιών και γόνων, παρά τα προφανή οφέλη τους, ενδέχεται να κρύβουν κινδύνους για την υγεία των ανθρώπων, που ίσως δεν έχουν γίνει ακόμη αντιληπτοί.

Η ενδεδειγμένη στάση της Πολιτείας και των επιστημόνων

- Είναι σαφές πως τόσο στο θέμα της Γενετικής όσο και στο θέμα της κλωνοποίησης θα πρέπει να τεθούν ορισμένα όρια, προκειμένου να αποφευχθούν κινήσεις που θα προκαλέσουν τη -δικαιολογημένη- αντίδραση των πολιτών και θα φανερώσουν την αδιαφορία των επιστημόνων απέναντι σε κρίσιμα ζητήματα ηθικής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Είναι αναγκαία, λοιπόν, η θέσπιση ορισμένων κανόνων δεοντολογίας, που θα λειτουργούν ως οδηγοί δράσης για τους επιστήμονες.

- Συνάμα, θα πρέπει να υπάρχει έγκυρη ενημέρωση των πολιτών σχετικά με τις διάφορες εξελίξεις στους τομείς αυτούς, προκειμένου να γνωρίζουν με ακρίβεια τις κινήσεις των επιστημόνων και να μην αφήνονται σε εικασίες και «φανταστικά» σενάρια, που δημιουργούν χωρίς λόγο αρνητικές εντυπώσεις και ανώφελες αντιδράσεις.

- Η Πολιτεία, παράλληλα, θα πρέπει να θεσπίσει το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο, ώστε να απαγορεύσει τις εξελίξεις εκείνες που θεωρεί ούτως ή άλλως μη αποδεκτές, όπως είναι η κλωνοποίηση ανθρώπων. 

ΠΗΦΗ: https://latistor.blogspot.com/2016/01/blog-post_68.html 

Τουρισμός - Σχολικες Εκδρομές 

Το σχολείο για να προσφέρει στα παιδιά ολοκληρωμένη εκπαίδευση δεν πρέπει να περιορίζει τις δραστηριότητές του, ούτε χρονικά, στο ωρολόγιο πρόγραμμα, ούτε τοπικά, στο σχολικό συγκρότημα. Πρέπει να υπάρχει μία συνεχής προσφορά ευκαιριών οι οποίες έχουν στόχο να συμβάλλουν στην ολοκληρωμένη ανάπτυξη του παιδιού με σύνθετο τρόπο: αφενός βοηθούν το παιδί να εμπλουτίσει τις γνώσεις του, και αφετέρου δημιουργούν ερεθίσματα και ευκαιρίες για να υποκινήσουν τη συναισθηματική, φυσική και αισθητική του ανάπτυξη.

Οι εκπαιδευτικοί, οφείλουν να προσφέρουν στα παιδιά τις ευκαιρίες μέσα από διάφορες δραστηριότητες, ώστε να μπορούν να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη, να ασκήσουν την φαντασία τους, να πράξουν δημιουργικά. Οφείλουν να μην παραμείνουν απλοί θεατές, άβουλοι φορείς και απλά εκτελεστικά όργανα προγραμμάτων. Πρέπει να μετουσιώσουν τους στόχους σε πράξη, να ερμηνεύσουν τα μηνύματα της εποχής μας και να αντιμετωπίσουν την πρόκληση του λειτουργήματός τους.

Για την επίτευξη των στόχων που αναφέρθηκαν, στο σχολείο πρέπει να πραγματοποιούνται κάθε χρόνο διάφορες δραστηριότητες, όπως Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, Αγωγή Υγείας, Αγωγή Σταδιοδρομίας, Δημοσιεύσεις Εργασιών των μαθητών στο διαδίκτυο, Ενημερώσεις από ειδικούς, Συνεργασίες με φορείς και άλλα.

Η διοργάνωση όλων αυτών των δραστηριοτήτων συνδυάζεται με Εκπαιδευτικές Επισκέψεις δηλαδή ημερήσιες ή ολιγοήμερες εκδρομές.

Η οργάνωση μιας εκπαιδευτικής εκδρομής, αποτελεί πάντοτε σημείο τριβής για τους καθηγητές και διαρκή στόχο για τους μαθητές κάθε σχολείου. Παρά τις δυσκολίες, τα αρνητικά μηνύματα από δυσάρεστα περιστατικά σε εκδρομές άλλων σχολείων, τον βομβαρδισμό των ΜΜΕ κ.α., οι εκπαιδευτικοί για να ανταποκριθούν στον αίτημα αυτό και για να ευαισθητοποιήσουν τους μαθητές σε θέματα που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον, την ιστορία, την παράδοση κ.ά., πρέπει να πραγματοποιήσουν με ενδελεχή σχεδιασμό, υψηλό αίσθημα ευθύνης, τόλμη και πολύ αγάπη πολλές επισκέψεις, και εξορμήσεις καθώς και αρκετές εκδρομές.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΕΚΔΡΟΜΩΝ

-Η εκπαιδευτική εκδρομή μπορεί να ενισχύσει την διδασκαλία γύρω από ένα θέμα που συζητήθηκε μέσα στην τάξη και να βοηθήσει τους μαθητές μα και αργότερα τους φοιτητές να κατανοήσουν αυτό το θέμα καλύτερα. Η συμμετοχή, η συνέργεια μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων σε μια σχολική εκπαιδευτική εκδρομή παίρνει σάρκα και οστά, αφού οι δάσκαλοι μετατρέπουν τις εκπαιδευτικές εκδρομές σε φορητές αίθουσες διδασκαλίας, διδάσκοντας τα παιδιά να συλλέγουν δεδομένα, έπειτα αυτά να εξετάζονται με βάση ένα ορισμένο θέμα ή να αναλαμβάνουν μια εργασία σε συσχετισμό με όσα έμαθαν στην διάρκεια της εκδρομής.

-Επίσης, η μεταφορά των μαθητών σε ένα νέο περιβάλλον, τους χαρίζει την εμπειρία του ομαδικού ταξιδιού, τη βίωση της κοινωνικοποίησης και τους διδάσκει να σέβονται τα μέρη τα οποία επισκέπτονται. Τα παιδιά έχουν την δυνατότητα να επισκεφθούν ένα νέο μέρος που δεν έχουν επισκεφτεί ξανά στο παρελθόν και να εκτεθούν σε καινούριες προσλαμβάνουσες παραστάσεις. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί πολύ ωφέλιμο για τους μαθητές εκείνους που δεν έχουν την τύχη ή την ευκαιρία να ταξιδέψουν. Επιπροσθέτως, οξύνεται με τον τρόπο αυτό η περιέργεια των μαθητών. Γιατί οι μαθητές που συμμετέχουν σε εκπαιδευτικές εκδρομές ανακαλύπτουν ότι θέλουν να μάθουν περισσότερα για το θέμα της εκπαιδευτικής εκδρομής. Εξάλλου, μέσα από τις εκπαιδευτικές εκδρομές διαμορφώνονται οι γνωστές ως «επεισοδιακές αναμνήσεις» με άμεση και έμμεση διεργασία, που βοηθούν τα παιδιά να ανακαλούν στην μνήμη τους πληροφορίες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

-Οι εκπαιδευτικές εκδρομές συνδέονται με την απομάκρυνση από το σχολικό περιβάλλον. Ο χαρακτήρας των εκδρομών αυτών θα πρέπει να είναι πραγματικά εκπαιδευτικός, αλλά η επίδραση τους μπορεί να επεκτείνεται πέρα από το χαρακτήρα τους. Η σημασία των εκπαιδευτικών εκδρομών έγκειται στην σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των μαθητών, στην απόκτηση της εμπειρίας ενός νέου περιβάλλοντος και στην απόλαυση μιας ή περισσότερων ημερών μακριά από την σχολική αίθουσα. Τα εκπαιδευτικά ταξίδια αποτελούν ακόμη μια θαυμάσια ευκαιρία για «απόσπαση» και «συγκόλληση»: δίνεται η ευκαιρία να παρθούν οι απαραίτητες αποστάσεις από την καθημερινή ατμόσφαιρα στην τάξη, να περνούν οι μαθητές το χρόνο τους με τους συμμαθητές τους σε ένα νέο περιβάλλον. Μπορούν έτσι να είναι σε θέση να συνδεθούν σε περισσότερα από ένα προσωπικό επίπεδο, χωρίς την παρεμβολή της κανονικής σχολικής ημέρας. Οι μαθητές μπορεί επίσης να είναι σε θέση να περνούν το μεγαλύτερο μέρος της εκπαιδευτικής εκδρομής σε μικρές ομάδες, με παρατήρηση, κουβέντα και μάθηση για τον άλλον.

- Έχοντας οργανώσει ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στις αρχές περίπου της σχολικής χρονιάς, αυτό είναι πραγματικά εύστοχη επιλογή, αφού έτσι θα δημιουργηθούν οι όροι που θα επιτρέψουν στους μαθητές να συνδεθούν με τους συμμαθητές τους που μπορεί να μην γνωρίζουν πολύ καλά. Στα εκπαιδευτικά ταξίδια δημιουργείται με τον τρόπο αυτό ένα άτυπο περιβάλλον μάθησης και παρέχονται πολύτιμες εκπαιδευτικές ευκαιρίες μακριά από την τάξη, χωρίς τη χρήση βιβλίων και άλλων «εργαλείων» που χρησιμοποιούνται σε ένα κανονικό σχολικό περιβάλλον. Οι μαθητές σε εκπαιδευτικά ταξίδια μπορεί συχνά να μάθουν ενώ παράλληλα προσεγγίζουν την ψυχαγωγία σε ένα πιο ανεπίσημο περιβάλλον.

-Μέρος του πώς οι μαθητές μπορούν να επωφεληθούν από τα εκπαιδευτικά ταξίδια είναι η απόκτηση νέων προοπτικών για τον κόσμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για πιο εκτεταμένα εκπαιδευτικά ταξίδια, όπου οι μαθητές ταξιδεύουν πιο μακριά από το σπίτι. Με το που έρχονται σε άμεση επαφή με ένα διαφορετικό περιβάλλον ή ακόμα και μια νέα κουλτούρα ή γλώσσα, οι μαθητές μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα τη θέση τους στην κοινωνία και να αναπτύξουν ένα άνοιγμα προς τη διαφορετικότητα των άλλων.

-Τα Εκπαιδευτικά ταξίδια λειτουργούν επίσης για να προσφέρουν κάποια ποικιλία σε διαφορετικά, πειθαρχημένα και αυστηρά σχέδια μαθήματος. Αντί να δαπανούμε κάθε μέρα στην τάξη, οι μαθητές μαθαίνουν σε ένα νέο περιβάλλον με νέους εκπαιδευτές. Τα εκπαιδευτικά ταξίδια μπορούν να δώσουν στους μαθητές την ευκαιρία να συνομιλήσουν με μαθητές από άλλα σχολεία, καθώς μαθαίνουν μαζί ή να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες. Συχνά θα καλύψουν περισσότερα από ένα στυλ εκμάθησης, πράγμα που τα καθιστά εξαιρετικά «εργαλεία» διδασκαλίας για ορισμένους μαθητές. Διαλέξεις στην τάξη ισχύουν κυρίως για τους μαθητές «ήχου», που μαθαίνουν καλύτερα με το άκουσμα ως ακουστικοί τύποι. Visual μαθητές μπορούν να επωφεληθούν από οπτικά βοηθήματα και ερεθίσματα, τα οποία υπάρχουν στην τάξη, αλλά είναι πολύ πιο συχνά κατά τη διάρκεια μιας Εκπαιδευτικής εκδρομής. Τέλος, για τους μαθητές αφής, τα εκπαιδευτικά ταξίδια προσφέρουν μια ασυνήθιστη ευκαιρία να εκτελέσουν με τα χέρια τους δραστηριότητες που προάγουν τη μάθηση μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Είναι επομένως σημαντικό για τους εκπαιδευτικούς και τους διευθυντές σχολείων να επιλέγουν εκπαιδευτικά ταξίδια που αυξάνουν και εμπλουτίζουν τα υπάρχοντα σχέδια μαθήματος και να εκσυγχρονίζουν τη μάθηση στην τάξη συνδυάζοντας θεωρία και εμπειρική εκμάθηση. Ένα εκπαιδευτικό ταξίδι που οι εκπαιδευτικοί επιλέγουν για τους λόγους αυτούς, μπορεί να χρησιμεύσει για να τονίσει δύσκολες έννοιες ή για να επεκτείνει τη γενική φύση ενός μαθήματος στην τάξη, δίνοντας πιο συγκεκριμένες πληροφορίες. Οι ειδικοί παιδαγωγοί που μελετούν σε σχολικές ομάδες εκπαιδευτικά ταξίδια μπορεί επίσης να είναι σε θέση να παρέχουν στους «επαγγελματίες» εκπαιδευτικούς διορατικότητα από την προηγμένη μελέτη ή άμεση εμπειρία, την οποία δεν θα μπορούσε να παρέχει μόνο η στατική τους εκπαίδευση και επιμόρφωση. 

ΠΗΓΗ:https://www.fatsimare.gr/trikalina-hamperia/2013/04/11/oi-ekpaideytikes-ekdromes-ton-sxoleion-kai-i-xrisimotita-toys 

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Με τον όρο «φύση» εννοούμε τον οργανικό και ανόργανο κόσμο που περιβάλλει τον άνθρωπο, τη βιόσφαιρα που έχει ανάγκη ο άνθρωπος για να επιζήσει.

Στη φύση τίποτα δεν είναι τυχαίο, τα πάντα βρίσκονται σε σχέση άμεσης ή έμμεσης αναγκαιότητας. Η φύση λειτουργεί καθοριστικά και αποφασιστικά για κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής. Ο άνθρωπος είναι αναπόσπαστα δεμένος μαζί της, απ' αυτήν αντλεί τις πρώτες ύλες για την τροφή, την ενδυμασία, την κατοικία και την υγεία του. Πέρα απ' αυτό η φύση στήριξε τη ζωή του ανθρώπου, με αποτέλεσμα ν' αποτελέσει και αφετηρία στοχασμού.

Λέγοντας καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος εννοούμε την εξάντληση των φυσικών πόρων, καθώς και τη ρύπανση της φύσης από τον άνθρωπο. Υπεύθυνος γι' αυτή την καταστροφή είναι αποκλειστικά ο άνθρωπος, ο οποίος με τη στάση του και τις ενέργειές του προκάλεσε τη διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας.

ΑΙΤΙΕΣ:

1. Η βιομηχανική ανάπτυξη και η τεχνολογική πρόοδος αποτελούν τις βασικότερες αιτίες της καταστροφής. Η κατάσταση επιδεινώθηκε σε επικίνδυνο βαθμό μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό οφείλεται στο ότι ο καταναλωτικός χαρακτήρας της σύγχρονης ζωής και η τάση για υλικό ευδαιμονισμό επιτάσσουν την αλόγιστη εκμετάλλευση και «αφαίμαξη» της φύσης.

2. Η άρνηση λήψης ουσιαστικών προστατευτικών μέτρων (φίλτρα στις βιομηχανικές μονάδες). Η εγκληματική αυτή ενέργεια στηρίζεται στην αισχροκέρδεια, επειδή τα προστατευτικά φίλτρα κοστίζουν ιδιαίτερα ακριβά και μειώνουν των παραγωγή. Επίσης σε χώρες ειδικά αναπτυσσόμενες, αλλά και αναπτυγμένες, τα βιομηχανικά απόβλητα και τα λύματα των εργοστασίων διοχετεύονται αυτούσια στη φύση, χωρίς προηγουμένως να έχουν υποστεί βιολογικό καθαρισμό.

3. Τα διάφορα χημικά παρασκευάσματα, οι συνθετικές ύλες και τα γεωργικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την αύξηση της παραγωγής, αποτελούν σοβαρές αιτίες ρύπανσης, αφού δεν αφομοιώνονται στη φύση.

4. Η ευκολότερη πρόσβαση στη εργασία επιφέρει την υπερβολική και απρογραμμάτιστη συγκέντρωση πληθυσμού στα αστικά κέντρα, κάτι που επιδεινώνει τη μόλυνση εξαιτίας του μεγάλου αριθμού κατοίκων που διαμένουν σε μια μικρή έκταση. (μεγάλες ενεργειακές ανάγκες και αυξημένος όγκος λυμμάτων.)

5. Η προσπάθεια του ανθρώπου να παράγει ενέργεια με φτηνό κόστος, αλλά και οι ανταγωνισμοί των υπερδυνάμεων επιφέρουν έκλυση ραδιενέργειας από τα πυρηνικά ατυχήματα (Τσερνομπίλ) και τις πυρηνικές δοκιμές.

6. Γενικότερα, η απουσία κρατικής μέριμνας, η αδιαφορία των πολιτών και ο ωφελιμισμός του σύγχρονου ανθρώπου έχουν ως αποτέλεσμα πυρκαγιές και εμπρησμούς με σκοπό την οικοπεδοποίηση και πετρελαιοκηλίδες που καταλήγουν στη θάλασσα από ατυχήματα.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ:

Οι συνέπειες της καταστροφικής επέμβασης του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον αφορούν τόσο τη φύση όσο και τον ίδιο.

1. Πρώτα απ' όλα καταστρέφονται στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη ζωή (οξυγόνο, υδρογόνο, άζωτο...). Ο αέρας, το νερό, το έδαφος μολύνονται με ανεπανόρθωτες συνέπειες για τα ζώα και τον άνθρωπο.

2. Η συνεχής «αφαίμαξη» της φύσης οδήγησε στην εξάντληση των φυσικών πόρων (πετρέλαιο, μέταλλο, δάση).

3. Όλα τα παραπάνω ευθύνονται για τη διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας, καθώς σπάνια είδη ζώων εξαφανίζονται, επειδή δεν μπορούν να επιζήσουν στις νέες συνθήκες. . Επίσης, αναφέρουμε την καταστροφή του θαλάσσιου πλούτου (ψάρια, θαλάσσια φυτά...).

4. Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η αλλαγή στις κλιματολογικές συνθήκες ορισμένων περιοχών (ιδιαίτερα των αστικών) είναι απόρροια της επέμβασης του ανθρώπου στη φύση.

5. Σημαντική φθορά υφίστανται και τα αρχαιολογικά μνημεία. Απειλείται έτσι η πολιτιστική μας κληρονομιά, που διατηρήθηκε για αιώνες.

6. Το φυσικό τοπίο έχει υποστεί ανεπανόρθωτη παραμόρφωση (κτίρια - μεγαθήρια, απρογραμμάτιστη δόμηση, αφισοκολλήσεις, λατομεία...).

7. Η ποιότητα ζωής στις μεγαλουπόλεις υποβαθμίζεται. Τα καυσαέρια, η ηχορύπανση, το νέφος αποτελούν πια χαρακτηριστικά των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας πλήττει ιδιαίτερα τον άνθρωπο, αφού κι αυτός αποτελεί μέρος της φύσης. Εκτός από τον κλονισμό του ψυχοπνευματικού κόσμου του ανθρώπου, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος προκάλεσε μια σειρά από προβλήματα υγείας όπως: αύξηση των καρδιοπαθειών και των θανάτων από καρκίνο, διάφορες ασθένειες που προέρχονται από νευροπάθειες, εκνευρισμός και συστηματική φθορά της ψυχικής υγείας.

ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ:

Θα ήταν ουτοπία η πραγμάτωση του ισχυρισμού ότι μπορούμε να επαναφέρουμε τη φύση στην αρχική της κατάσταση. Δυστυχώς, η φθορά είναι ανεπανόρθωτη. Τα παρακάτω μέτρα έχουν σκοπό την αναχαίτιση της καταστροφής.

1. Η περιβαλλοντική αγωγή στα σχολεία είναι απαραίτητη και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος θα πρέπει να διακρίνεται για την ευαισθησία του και την υπεύθυνη συμπεριφορά του προς το προς το φυσικό περιβάλλον. Επίσης η διοργάνωση περιβαλλοντικών προγραμμάτων και οι συμμετοχή σε εθελοντικές ομάδες για δενδροφυτεύσεις, καθαρισμούς ευαίσθητων περιβαλλοντικά περιοχών θα οδηγήσει στο σχηματισμό της περιβαλλοντικής συνείδησης των μαθητών.

2. Προγραμματισμένη βιομηχανική ανάπτυξη, χρήση προστατευτικών φίλτρων από τις βιομηχανίες και θέσπιση αυστηρών ποινών για τους παραβάτες. Πρέπει να επιβάλλονται ακόμα σκληρές ποινές σε όσους δεν προβαίνουν σε βιολογικό καθαρισμό των αποβλήτων των επιχειρήσεων τους και ανακύκλωση.

3. Απαιτείται μεγαλύτερη κρατική και ιδιωτική χρηματοδότηση της έρευνας για την αξιοποίηση ενέργειας που προέρχεται από τη φύση (αιολική, ηλιακή) και ειδική προστασία από τα κράτη των φυσικών πηγών και των εθνικών δρυμών.

4. Απαιτείται η συμμετοχή όλων των πολιτών σε περιβαλλοντικές οργανώσεις. Το οικολογικό κίνημα είναι ένα πολιτικό και κοινωνικό κίνημα που αντιμάχεται την περιβαλλοντική ρύπανση, την κλιματική αλλαγή και άλλες διαταραχές του φυσικού περιβάλλοντος, οι οποίες οφείλονται στην ανθρώπινη δραστηριότητα.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μία ποικιλία διαφορετικών τάσεων οι οποίες αναδύθηκαν στο πλαίσιο των νέων κοινωνικών κινημάτων της δεκαετίας του 1960. Ορισμένες από αυτές υποστηρίζουν την προστασία του περιβάλλοντος για να επιτύχουν την ανθρώπινη ευημερία και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, ενώ άλλες (όπως η βαθιά οικολογία) επειδή προσδίδουν αυταξία στη φύση. Κάποιες φορές, αλλά όχι πάντα, οι διάφορες τάσεις του οικολογικού κινήματος τοποθετούνται στο ευρύτερο πολιτικό πλαίσιο της Αριστεράς.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Συμπερασματικά, αναφέρουμε πως ο σύγχρονος άνθρωπος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει την ανάγκη επιστροφής στη φύση. Πρέπει να αλλάξει η αντίληψη για τη ζωή. Κάτι τέτοιο δε σημαίνει ότι θα απορρίψουμε το σύγχρονο πολιτισμό, αλλά ότι θα εκλογικεύσουμε τις απαιτήσεις μας, ώστε να δώσουμε τη δυνατότητα στη φύση να έχει πάντα αποθέματα και να διατηρεί την ισορροπία της.  

Πηγή:https://slideplayer.gr/slide/5806187/